Данюш
Данюш, Даніш — мужчынскае імя.
| Данюш лац. Daniuš | |
| Danisch | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Dano + суфікс з элемэнтам -ш- (-sch-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Даніш |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Данюш» | |
Паходжаньне
рэдагаваць- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Дана, пазьней Дан (Dano, Dann) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова дан- (дэн-) (імёны ліцьвінаў Данейка, Дангель, Данар; германскія імёны Danica, Dengel, Danhari) паходзіць ад гоцкага *dans 'датчанін'[2] або стараангельскага denu 'даліна'[3].
Імя Даніш гістарычна бытавала ў Польшчы: Danisch (1386 год), Danissz (1400 год), Danis (1463 год), Danysz (1497 год)[4].
У Ноўгарадзе бытавала імя Даньша (Данша, Даньша)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: ego Michael Donyvszowycz dux Swirensis (5 ліпеня 1472 году)[6]; князь Михаило Данюшевичъ (30 ліпеня 1486 году)[7]; два чоловеки… на имя Данюша Кгировича (24 чэрвеня 1508 году)[8]; людеи Ошъменского повету конокормьцовъ… а Пилипа, а Петка, а Яна Донюшовичовъ (23 чэрвеня 1510 год)[9]; покупил в бояр и в людеи Виленского повета… два чоловеки его отчизных на имя Данюша Кгировича (8 лютага 1514 году)[10]; слуг путных… Данюша (26 студзеня 1516 году)[11]; Antoni Daniszewicz, Franciszek Daniszewicz, Jan Daniszewicz… Stanisław Daniszewicz (26 жніўня 1766 год)[12].
Носьбіты
рэдагавацьДанашэвічы і Данішэвічы — літоўскія шляхецкія роды[13].
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся маёнтак Данішава (таксама Данюшава) у Ашмянскім павеце[14].
На гістарычнай Ашмяншчыне існуе вёска Данюшава.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 401.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 93.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 64.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1. — Wrocław, 1965—1967. S. 457.
- ^ Khallieva Boiché O. Imja et Name, Aux sources de l'anthropnymie germanique, anglo-saxonne et slave. — Presses de l’université Paris-Sorbonne, 2015. P. 430.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 322.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 4 (1479—1491). — Vilnius, 2006. P. 123.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. P. 261—262.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. P. 359.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 223—224.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 179.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 7. Акты Городненского гродского суда. — Вильна, 1874. С. 356—357.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Д, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 234.