Гімн Ісьляндыі
Бог на́шай краі́ны (па-ісьляндзку: Ó Guð vors lands) — гімн Ісьляндыі, напісаны ў 1874 годзе. Аўтар слоў — Матыяс Ёхумсан, кампазытар — Свайнбьёрн Свайнбьёрнсан.
| Гімн Ісьляндыі | |
 | |
| Аўтар словаў | Матыяс Ёхумсан[d] |
|---|---|
| Кампазытар | |
| Краіна | |
| Гімн Ісьляндыі ў Вікісховішчы | |
У арыгінале мае тры куплета, але ў большасьці выпадкаў выконваецца толькі першы. Гімн крытыкуецца за рэлігійную тэматыку, бо хоць у Ісьляндыі і маецца дзяржаўная рэлігія (лютэранства), але таксама абвешчаная воля веравызнаньня.
Тэкст гімна
рэдагавацьÓ, guð vors lands! Ó, lands vors guð!
Vér lofum þitt heilaga, heilaga nafn!
Úr sólkerfum himnanna hnýta þér krans
þínir herkarar, tímanna safn.
Fyrir þér er einn dagur, ei meir:
eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
sem tilbiður guð sinn og deyr.
Íslands þúsund ár,
eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
sem tilbiður guð sinn og deyr.
Ó, guð, ó, guð! Vér föllum fram
og fórnum þér brennandi, brennandi sál,
guð faðir, vor drottinn frá kyni til kyns,
og vér kvökum vort helgasta mál.
Vér kvökum og þökkum í þúsund ár,
því þú ert vort einasta skjól.
Vér kvökum og þökkum með titrandi tár,
því þú tilbjóst vort forlagahjól.
Íslands þúsund ár,
voru morgunsins húmköldu, hrynjandi tár,
sem hitna við skínandi sól.
Ó, guð vors lands! Ó, lands vors guð!
Vér lifum sem blaktandi, blaktandi strá.
Vér deyjum, ef þú ert ei ljós það og líf,
sem að lyftir oss duftinu frá.
Ó, vert þú hvern morgun vort ljúfasta líf,
vor leiðtogi í daganna þraut
og á kvöldin vor himneska hvíld og vor hlíf
og vor hertogi á þjóðlífsins braut.
Íslands þúsund ár,
verði gróandi þjóðlíf með þverrandi tár,
sem þroskast á guðsríkis braut.
Прыкладны беларускі пераклад
рэдагавацьБог Нашай краіны, Бог нашай краіны!
Мы славім узьнёслае Імя Тваё.
Сонца і неба створаныя Табой
Твае легіёны, у павекі стагодзьдзяў!
З Табой — кожны дзень як тысяча гадоў;
А кожная тысяча гадоў як дзень.
Плынь Вечнасьці бесьперапынна,
Яно з павагай сыходзіць далёка.
Ісьляндыі Тысяча гадоў,
Ісьляндыі Тысяча гадоў!
Плынь Вечнасьці бесьперапынна,
Яно з павагай сыходзіць далёка.