Гогаль звычайны
Го́галь, народн.: вогаль, вогаліца, гагаліца[1] (Bucephala clangula) — вадаплаўная птушка. Аб’ект паляваньня.
Гогаль | |
Гогаль | |
Клясыфікацыя | |
---|---|
Царства | Жывёлы |
Падцарства | Эўмэтазоі |
Тып | Хордавыя |
Падтып | Хрыбетныя |
Надкляса | Чатырохногія |
Кляса | Птушкі |
Падкляса | Новападнябенныя |
Надатрад | Placentalia |
Атрад | Гусепадобныя |
Сямейства | Качыныя |
Трыба | Anserini |
Род | Гогалі |
Від | Гогаль |
Бінамінальная намэнклятура | |
Bucephala clangula | |
Апісаньне
рэдагавацьНырковая качка сярэдняй велічыні з вялікай круглявай галавой, кароткай дзюбай і кантрасным чорна-белым апярэньнем. Даўжыня цела да 50 см, маса да 1,4 кг. Галава вялікая, шыя кароткая, тонкая. Самец белы з чорнай спінай і чорнай зь зялёным адценьнем галавой, на крыле вялікае белае «люстэрка», каля дзюбы — круглаватая белая пляма. Самка драбнейшая, шэрая, з карычневай галавой і белым ашыйнікам.
Распаўсюджаньне
рэдагавацьРаспаўсюджана ў зоне лясоў паўночнага паўшар’я — як у Эўразіі, так і ў Амэрыцы. Селіцца пераважна на таёжных рэках і азёрах па поймах вялікіх рэк зь лясістымі берагамі. Па тэрыторыі Беларусі праходзіць паўднёвая мяжа арэала віду.
Асаблівасьці біялёгіі
рэдагавацьДобра лятае, плавае і нырае. Корміцца воднымі жывёламі, насеннем расьлінаў. Гняздуецца ў дуплах дрэў па берагах лясных вадаёмаў, у сэзон размнажэньня трымаецца ў цяністых бухтах. Зімуе на марскіх узьбярэжжах і буйных прэснаводных вадаёмах — рэках, азёрах і вадасховішчах. Усюды нешматлікая, але месцамі звычайная птушка.
У адрозьненьне ад многіх іншых качак, у гнездавы пэрыяд буйныя зграі ўтварае вельмі рэдка (выключэньне — навалы на пэрыяд лінькі), аднак часам сустракаецца невялікімі разрозьненымі групамі. У кладцы 5-13 яек з зеленаватым адценнем.
Гэты від занесены ў Чырвоную кнігу Рэспублікі Беларусь і ахоўваецца законам. |
Крыніцы
рэдагаваць- ^ БелСЭ, Т.3, С.526.
Літаратура
рэдагаваць- Гогаль // Беларуская Савецкая Энцыклапедыя. У 12 т. Т.3. Веды — Графік / Беларуская Савецкая Энцыклапедыя; Рэдкал.: П. У. Броўка (гал. рэд.) і інш. — Мн.: Бел. Сав. Эн., 1971. — 608 с.: іл., карты. С. 526.
Гэта — накід артыкула па заалёгіі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |