Гендырых (імя)
Гендырых, Гендрых, Гендрык — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Гендырых лац. Giendyrych / Hiendyrych | |
| Genderich | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gendo + Rih |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гендрых, Гендрык |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гендырых» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГендырых, Гендрых або Гендрык (Genderich, Gendrich, Gendricus[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -генд- (-гент-, -гінт-) (імёны ліцьвінаў Гентыла, Агінт, Эйгінт; германскія імёны Gentile, Aginto, Eigint) паходзіць ад гоцкага gands 'посах', пераноснае 'чары'[3], а аснова -рых- (-рык-) (імёны ліцьвінаў Дзітрык, Індрых, Эрык; германскія імёны Hindrich, Ditricus, Erik) — ад гоцкага reiks 'магутны'[4], германскага rikja 'магутны, каралеўскі'[5].
Паходжаньне прозьвішча Гендрык (лет. Geñdrikis) ад германскага імя Genderich прызнаецца ў «Слоўніку летувіскіх прозьвішчаў»[6].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Genderyk[7].
У Прусіі бытавала імя Genderik (1361 год)[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Jan Giendrich (1916 год)[9].
Носьбіты
рэдагавацьГендырых — шляхецкі герб, нададзены ў 1569 годзе капітану морскай варты Рэчы Паспалітай Эразму Гендырыху[11].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne dans les registres de comptes de l’Hôtel-Dieu de Soissons au XVe siècle // L’Onomastique, témoin de l’activité humaine. Actes du Colloque d’onomastique du Creusot (mai/juin 1984). — Paris, 1985. P. 322.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 595.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 188.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 206.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 1. — Vilnius, 1985. P. 651.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 207.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 204.
- ^ Giedrojcie, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 14.
- ^ Szymański J. Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. — Warszawa: DiG, 2001. S. 75.