Гадаальд
Гадаальд, Гідульт (Гідаўд, Гедаўд) — мужчынскае імя.
| Гадаальд лац. Gadaald / Hadaald | |
| Gadoald | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gaddo + Wald |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гідульт, Гідаўд, Гедаўд |
| Вытворныя формы | Гетаўт |
| Зьвязаныя імёны | Wealdgyth |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гадаальд» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГадаалд, Гедаальд або Гідольд (Gadoald, Gedoaldus[1], Gidoldus[2]) і Велдгіт (Wealdgyth[3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова -гед- (-гад-, -гід-) (імёны ліцьвінаў Гедзень, Гедвін, Гедмонт; германскія імёны Gedenus, Gedovin, Gadamundus) паходзіць ад старагерманскага gidd- 'пыхлівы, ганарысты', ісьляндзкага geð 'нораў, тэмпэрамэнт'[5] або гоцкага gadiliggs 'сваяк, родзіч'[6], а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'[5].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Gac(z)ołt[7].
У Чэхіі гістарычна бытавала германскае імя Kadolt[8].
У Прусіі бытавала імя Гедаўт (Гідаўт): Gedaute (1308 год)[9], Gedauthe (1341 год)[9], Gedawte (1343, 1398, 1407 і 1419 гады)[9], Gedawthe (1352 год)[9], Heinrich Gydowt (1408 год)[10].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: на имя Кгедовъду… тотъ детъ ихъ Кгедовъдъ (15 студзеня 1529 году)[11]; na miejscu P. Gidowda (1690 год)[12]; Joannes Gidult de Pomusze (1701 год)[13].
Носьбіты
рэдагаваць- Гадаальд або Гайдаальд († 602 або 603) — лянгабардзкі герцаг Трэнта
Гідаўтэн (Gidauthen) — былая вёска каля Каранова ў Прусіі[14].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Venerabilis Bedae, anglosaxonis presbyteri, opera omnia. — Paris, 1851. P. 631.
- ^ Archivi: archivi d'Italia e rassegna internazionale degli archivi. Vol. 3, 1957. p. 288.
- ^ Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 479.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 564.
- ^ а б Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 97.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 61.
- ^ Svoboda J. Bemerkungen über alttschechische Personennamen deutscher Herkunft // Onomastica Slavogermanica. III. — Berlin, 1967. S. 37.
- ^ а б в г Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 29.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 32.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 74.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 207.
- ^ Krinčino bažnyčios 1697—1703 metų Krikšto metrikų knyga, psl. 4, Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Палмайтис Л. Предложение по научной русификации исконных наименований перешедшей в состав России северной части бывшей Восточной Пруссии. — Европейский институт рассеянных этнических меньшинств, 2003. С. 44.