Віржыні Дэпант

	Віржыні Дэпант
	Virginie Despentes
Асабістыя зьвесткі
Нарадзілася	13 чэрвеня 1969 (55 гадоў); Нансі;
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьніца, рэжысэрка, перакладніца
Гады творчасьці	пачынаючы з 1993
Мова	француская
Значныя творы	Baise-moi (1994) King Kong Théorie (2006) Vernon Subutex 3 (2015, 2015, 2017)
Узнагароды	прэмія Флёры[d] (1998) літаратурная прэмія сьвятога Валянціна[d] (1999) прэмія Рэнадо[d] (2010) прэмія „Лямбда“[d] (2010) прэмія „Вірылё“[d] (2010) прэмія Вірылё[d] (2010) прэмія Ляндэрно[d] (2015) прэмія „Купал“[d] (2015) Prix Littéraire Livres & Musiques de Deauville[d] (2016) прэмія Нацыянальнай бібліятэкі Францыі[d] (2019)
	Віржыні Дэпант у Вікісховішчы

Віржыні Дэпант (па-француску: Virginie Despentes; нар. 13 чэрвеня 1969, Нансі, Францыя) - француская пісьменьніца, рэжысэрка, перакладніца, пясьнярка. Адна з цэнтральных постацяў новага францускага фэмінізму. Сябра Ганкуравай акадэміі з 2016 па 2020.

Жыцьцяпіс

Пры нараджэньні атрымала прозьвішча Дажэ (Virginie Daget). У дваццаць пяць год выбрала сабе псэўданім Дэпант (Despentes).

Як прыгадваюць бацькі і сваякі, у два гады ўжо сьпявала «Інтэрнацыянал» ^[2]. У школе яна была вельмі актыўнай дзяўчынкай, якой баяліся хлопчыкі.

Лічыла школьную адукацыю рэтраграднай, заклікала вучняў да пратэстаў і байкоту. У пятнаццаць год супраць волі яе памясьцілі на два месяцы ў псыхіятрычную клініку. Псыхатэрапія не дапамагла, а толькі яшчэ больш маргіналізавала дзяўчыну. З школьнага ўзросту захаплялася літаратурай, якая, па словах будучай пісьменьніцы і фэміністкі, і выратавала ёй жыцьцё^[3]. Шмат вандравала аўтаспынам. У сямнаццаць гадоў, вяртаючыся аўтаспынам зь Лёндану, была згвалтаваная. Гэты траўматычны і гвалтоўны момант аўтарка апісала ў сваіх творах - у рамане «Baise-moi» («Шлыхні мяне») і ў фэмінісцкім аўтабіяграфічным эсэ «King Кong Théorie» («Тэорыя Кінг Конга»)^[4]. Рана пачала працаваць пакаёўкай, прыгэтым не адмовілася ад навучаньня. Экстэрнам здала іспыты і атрымала пасьведчаньне аб сярэдняй адукацыі. У васямнаццаць год паступіла ў Школу кінематографу ў Ліёне.

У трыццаць пяць гадоў зрабіла камінг-аўт, прызнаўшыся ў тым, што яна - лесьбійка, дагэтуль шмат гадоў была ў стасунках з мужчынам^[5].

Творчасьць

Свой першы тэкст - раман «Baise-moi» («Шлыхні мяне») - напісала за адзін месяц у 1992 годзе, апынуўшыся на вакацыях у доме бацькоў^[6]. Спачатку рукапіс раману распаўсюджваўся ў выглядзе копій, бо ёй адмовілі дзевяць выдавецтваў - іх палохаў «вульгарны і сьмецьцевы стыль» пісьменьніцы^[7].

Слава прыйшла да пісьменьніцы ў 1996, калі зьявіўся другі раман В. Дэпант - «Les Chiennes savantes»^[8].

У 2006 годзе зьявілася фэмінісцкае эсэ пісьменьніцы - «King Kong Théorie» («Тэорыя Кінг Конга»). Праца часта апісваецца, як «маніфэст новага фэмінізму», які паўплываў на многіх фэміністак і фэміністаў (блогерак, актывістак) маладых пакаленьняў^[9].

Самым вялікім ейным літаратурным посьпехам на сёньняшні дзень зьяўляецца трылёгія «Vernon Subutex» («Вэрнон Субутэкс»), якая друкавалася ў пэрыяд з 2015 па 2017 год, а пазьней таксама была адаптаваная да тэлесэрыялу і коміксаў^[10]. Многія творы пісьменьніцы былі экранізаваныя.

Бібліяграфія

Раманы

1994: Baise-moi, Florent Massot
1996: Les Chiennes savantes, Florent Massot
1998: Les Jolies Choses, Grasset
2002: Teen Spirit, Grasset
2002: Trois étoiles (roman graphique) avec Nora Hamdi Au diable Vauvert, (ISBN 978-2290036105)
2004: Bye Bye Blondie, Grasset
2010: Apocalypse Bébé, Grasset
2015: Vernon Subutex, 1, Grasset
2015: Vernon Subutex, 2, Grasset
2017: Vernon Subutex, 3, Grasset

Навэлі

1997: «C'est dehors, c'est la nuit», recueil collectif Dix, Grasset / Les Inrockuptibles;
1999: Mordre au travers, зборнік навэляў, Librio;
2004: Навэля ў зборніку Des nouvelles du Prix de Flore, Flammarion;
2007: Barcelone, Scali, Paris (ISBN 9782350121451) ;
2013: Навэля ў зборніку La Malle, Gallimard.

Эсэ

2006: King Kong Théorie, essai autobiographique, Grasset;
2015: avec Beatriz Preciado, French lover, essais de sociologie, Au Diable vauvert.

Значныя артыкулы

2004: «Toujours aussi pute», Bordel, n^o 2, Flammarion.
2004: «Putain, je déteste le foot...», biographie de Lemmy Kilmister du groupe Motörhead, Rock & Folk, n^o 444.
2009: «I put a spell on you», Psychologies Magazine, Hors série «Les Secrets de l'érotisme».
2011: «Djian le puriste», critique littéraire, Le Monde des livres, 30 juin.
2011: «Nous avons été cette gamine», critique littéraire de Clèves, Le Monde des Livres, 20 octobre.
2013: «Cher Guillaume», lettre posthume à Guillaume Dustan, Le Monde des livres, 31 mai.

Пераклады з ангельскай мовы

2002: Plastic Jesus, Plastic Jesus de Poppy Z. Brite, Au Diable Vauvert
2002: Mort aux Ramones, Poison Heart: Surviving the Ramones une autobiographie de Dee Dee Ramone ancien membre du groupe Ramones, Au Diable Vauvert.
2008: Un texte de Johnny Depp dans Bordel, n^o 9 consacré à Jean-Michel Basquiat, Stéphane Million éditeur.
2010: Déséquilibres synthétiques, Will Work for Drugs de Lydia Lunch, trad. avec Wendy Delorme, Au Diable Vauvert.

Крыніцы

^ Deutsche Nationalbibliothek Record #121099245 // Gemeinsame Normdatei (ням.) — 2012—2016.
^ Laurent Telo, «Virginie Despentes, anatomie d’un phénomène», le Monde, 28 juillet 2017.
^ J. L. Tallon, «Entretien avec Virginie Despentes», in HorsPress, 2002.
^ V. Despentes, King Kong Théorie, Le Livre de poche, Paris, 2007, р. 33.
^ «Virginie Despentes: “J'avais envie de faire une comédie amoureuse gouine”», Télérama, 20 mars 2012.
^ M. Gurtler, «Virginie Despentes», in VSD, Paris, 19 août 2004.
^ F. Aubenas, «Virginie Despentes, la fureur dans le sexe», in Le Monde, Paris, 1er août 2015.
^ L. Adler, «Virginie Despentes», in Hors-Champs, France Culture, Paris, 30 avril 2012.
^ «King-Kong, c'est la femme virile qui dénonce le “système d'émasculation des filles”», lestroiscoups.com.
^ Antoine Oury, «Virginie Despentes reçoit le Prix de la BnF 2019», ActuaLitté, 3 avril 2019.

[_915697c040219eff-1] Deutsche Nationalbibliothek Record #121099245 // Gemeinsame Normdatei (ням.) — 2012—2016.

[2] Laurent Telo, «Virginie Despentes, anatomie d’un phénomène», le Monde, 28 juillet 2017.

[3] J. L. Tallon, «Entretien avec Virginie Despentes», in HorsPress, 2002.

[4] V. Despentes, King Kong Théorie, Le Livre de poche, Paris, 2007, р. 33.

[5] «Virginie Despentes: “J'avais envie de faire une comédie amoureuse gouine”», Télérama, 20 mars 2012.

[6] M. Gurtler, «Virginie Despentes», in VSD, Paris, 19 août 2004.

[7] F. Aubenas, «Virginie Despentes, la fureur dans le sexe», in Le Monde, Paris, 1er août 2015.

[8] L. Adler, «Virginie Despentes», in Hors-Champs, France Culture, Paris, 30 avril 2012.

[9] «King-Kong, c'est la femme virile qui dénonce le “système d'émasculation des filles”», lestroiscoups.com.

[10] Antoine Oury, «Virginie Despentes reçoit le Prix de la BnF 2019», ActuaLitté, 3 avril 2019.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]