Вільгод
Вільгод — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Вільгод лац. Vilgod / Vilhod | |
| Willegod | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Willo + Godo |
| Іншыя формы | |
| Зьвязаныя імёны | Гудвіл |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вільгод» | |
Паходжаньне
рэдагавацьВілігут, Вільгот, Вілігод або Вільгод (Willigut, Wilgotus[1], Willegod[2], Wilgōd[3]) і Гудвіл або Гудвілі (Goedwil[4], Góðvili[5]) — імёны германскага паходжаньня[6]. Іменная аснова -віл- (імёны ліцьвінаў Вільбут, Вільгейда, Мунтвіл; германскія імёны Willebut, Williheid, Muntwil) паходзіць ад гоцкага wilja 'воля', а аснова -гуд- (-год-, -гут-) (імёны ліцьвінаў Готарт, Гудман, Саўгут; германскія імёны Gotard, Gudman, Savegot) — ад гоцкага guþs 'Бог'[7], gôþs 'добры, старанны, пабожны' або *guts 'гот'[8].
У Прусіі бытавала імя Вілігот: Wiligot (1385 і 1388 гады)[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: p. Krzysztofowa Wilgodowa (1690 год)[10].
Носьбіты
рэдагаваць- Вілігод (793—796) — першы абат Сэнт-Олбана(en)
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Schlaug W. Die altsächsischen Personennamen vor dem Jahre 1000. — Lund, 1962. S. 179.
- ^ Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 498.
- ^ Casemir K., Ohainski U. Ortsnamen des Kreises Höxter. — Bielefeld, 2016. S. 373.
- ^ Debrabandere F., Gysseling M. Persoonsnamen in Hulster Ambacht, 1300—1400: Persoonsnamen in de vier ambachten, 14e en 15e eeuw // Koninklijke Commissie voor Toponymie en Dialectologie: Overdrukken van de Vlaamse Afdeling. 4 (1999). P. 355.
- ^ Lind E. H. Norsk-isländska dopnamn ock fingerade namn från medeltiden. — Uppsala, 1915. S. 348, 1110.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 689, 1599.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 134.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 117.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 247.