Вілунішкі
Вілунішкі (лет. Vilūniškės) — вёска ў Летуве, на рацэ Бражоле. Уваходзяць у склад Еўеўскага староства Электрэнскага самакіраваньня Віленскага павету.
| Вілунішкі лац. Viłuniški | |
| лет. Vilūniškės | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Віленскі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°44′56″ пн. ш. 24°52′23″ у. д. / 54.74889° пн. ш. 24.87306° у. д.Каардынаты: 54°44′56″ пн. ш. 24°52′23″ у. д. / 54.74889° пн. ш. 24.87306° у. д. |
Вілунішкі на мапе Летувы   Вілунішкі | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Назва
рэдагавацьВілун (Wilun) — імя германскага паходжаньня[1].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[4].
Гісторыя
рэдагавацьУ XIX ст. вёска і два фальваркі пад назва Вілунішкі ўваходзілі ў склад Троцкага павету Віленскай губэрні[5].
Насельніцтва
рэдагаваць- 1905 год — 175 чалавек у вёсцы Вілунішках, 11 чалавек у маёнтку Вілунішках і 10 чалавек у фальварку Вілунішках[6]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1144, 1593.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. XIII. — Warszawa, 1893. S. 542.
- ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 318.