Біляр
Біляр — мужчынскае імя.
| Біляр лац. Bilar | |
| Bilihar | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Bilo + Hari |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Біляр» | |
Паходжаньне
рэдагавацьБілігар або Белар, пазьней Білер (Bilihar, Belario[1], Biller[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова біл- (імёны ліцьвінаў Білін, Більвін, Більман; германскія імёны Biliko, Bilin, Billmann) паходзіць ад гоцкага *bili 'баявая сякера'[4], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[5], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[6], германскага heru 'меч'[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: купилъ у войта у Ковенского, у Биляря, именье у Троцкомъ повете, у Жижморской волости (6 траўня 1461 году)[8].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Piel J. M., Kremer D. Hispano-gotisches Namenbuch. Der Niederschlag des Westgotischen in den alten und heutigen Personen- und Ortsnamen der Iberischen Halbinsel. — Heidelberg, 1982. S. 114.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 114.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 306.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 85.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1., ч. 1, т. 1. — СПб., 1910. С. 19.