Беларускі дзяржаўны камітэт
Беларускі дзяржаўны камітэт (БДК) — грамадзка-палітычная арганізацыя ў Сярэдняй Літве. Заснаваны 17 красавіка 1921 году. Створаны пад уплывам дзеячоў Найвышэйшай Беларускай Рады, дзеля спробы кансалідацыіі ўсяго беларускага руху. Меў прапольскі кірунак. Напачатку БДК дзейнічаў кансьпірацыйна. Меў антылетувіскі і антынямецкі характар.
У склад БДК уваходзілі:
- Антон Луцкевіч — старшыня
- Яўген Ладноў — віцэ-старшыня
- Браніслаў Тарашкевіч — сакратар
- Лявон Вітан-Дубейкаўскі — скарбнік
- Адам Станкевіч
- Фабіян Ярэміч
- Максім Гарэцкі
- Сымон Рак-Міхайлоўскі
- Аркадзь Смоліч
- Эдуард Буцька
Напачтаку ў склад БДК не ўваходзілі эсэры, але сустрэчы праведзеныя Жаўрыдам і Пракулевічам прывялі да станоўчых вінікаў. Пад уплывам БДК знаходзіўся таксама і Станіслаў Балаховіч.
Згодна паказаньняў Антона Луцкевіча і Браніслава Тарашкевіча дадзеных НКВД, БДК сваім стварэньнем абавязаны ІІ аддзелу Генэральнага штабу, які ўзьдзейнічаў на беларускі рух, праз свайго агента Яўгена Ладнова.
БДК быў ліквідаваны адразу ж як высьветлілася сапраўдная роля Ладнова[1].