Джордж «Бадзі» Гай (па-ангельску: George «Buddy» Guy;, нар. 30 ліпеня 1936) — амэрыканскі блюзавы музыка, пяціразовы пераможца прэміі «Грэмі».
Бадзі Гай |
| George «Buddy» Guy |
 Бадзі Гай у 2008 годзе |
| Дата нараджэньня | 30 ліпеня 1936
|
|---|
| Месца нараджэньня | Кларксдэйл, Місысыпі, ЗША
|
|---|
| Грамадзянства | ЗША
|
|---|
| Месца вучобы |
|
|---|
| Прафэсія | гітарыста, сьпявак
|
|---|
| Гады дзейнасьці | 1953—дасюль
|
|---|
| Жанры | Блюз, электра блюз, чыкагскі блюз
|
|---|
| Інструмэнты | Гітара |
|---|
| Супрацоўніцтва | Джуніёр Ўэлс |
|---|
| Лэйблы | RCA, Cobra, Chess, Delmark, Silvertone, MCA, Atlantic, MPS, Charly, Jive, Vanguard, JSP Records, Rhino Records, Purple Pyramid, Flyright, AIM Recording Co., Alligator Records, Blues Ball Records |
|---|
| Дзеці | Shawnna[d]
|
|---|
| Узнагароды |
|
|---|
| Сайт | buddyguy.net
|
|---|
|
Пачаў граць на гітары ў 13 год. Напачатку 1950-х пераехаў у Батон-Руж, дзе выступаў разам зь мясцовымі вакальнымі гуртамі. Часьцяком з-за сваёй сарамлівасьці выступаў сьпіною да залі, што не перашкодзіла яму мець свой асабісты рэпертуар. У 1957 годзе пераяжджае ў Чыкага. Тамака атрымаў падтрымку славутага музыкі Мадзьдзі Ўотэрса.
Запісаў два сынгла на невялікай гукапіснай кампаніі, Гай пачаў працаваць з кампаніяй Chess Records, дзякуючы гэтаму ў 1967 годзе была выдадзена кружэлка «I Left My Blues in San Francisco» ("Я пакінуў свой блюз у Сан-Францыска"). Выступаў разам з Мадзьдзі Ўотэрсам, Хаўлін Вульф (Howlin' Wolf), Літтл Ўолтэр (Little Walter) і сьпявачкай Кока Тэйлар (Koko Taylor). У 1960-я ўтварыў дуэт з Джуніёрам Ўэлсам (Junior Wells). Дзякуючы гэтаму пабачылі сьвет некалькі кружэлак.
Напрыканцы 60-х папулярнасьць блюзу пачала паніжацца, у выніку Бадзі Гай вымушаны быў зарабляць на іншых працах. Яго кар’ера пайшла ў гору напрыканцы 1980-х — калі пачалася хваля адраджэньня цікавасьці да блюзу. Ён удзельнічаў у канцэртах Эрыка Клэптана, а запісаны ў 1991 годзе альбом Damn Right, I’ve Got the Blues дазволіў атрымаць яму першую прэмію «Грэмі». Пазьней ён яшчэ 4 разы быў ўганараваны гэтай прэміяй.
У 2003 годзе атрымаў Нацыянальны мэдаль ЗША ў вобласьці мастацтва.
У 2005 годзе Бадзі Гай быў унесены ў Залю славы рок-н-ролу[1]. Часопіс Rolling Stone унёс яго ў сьпіс 100 найлепшых гітарыстаў сьвету на 30-ы радок[2]. Ён таксама зьяўляецца ўласьнікам блюзавага клюбу ў Чыкага.
- 1955 — With Otis Rush: The Final Takes (Flyright)
- 1964 — Original Blues Brothers (Blue Moon)
- 1965 — Crazy Music (Chess)
- 1965 — With The Blues (Chess)
- 1966 — It’s My Life Baby (Vanguard)
- 1966 — Hoodoo Man Blues (з Джуніёрам Ўэлсам; Delmark)
- 1966 — On Tap (з Джуніёрам Ўэлсам; Delmark)
- 1967 — Electric Sleep (Delmark)
- 1967 — Left My Blues in San Francisco (Chess)
- 1967 — South Side Jam (Delmark)
- 1967 — Blues Hit Big Town (Delmark)
- 1968 — Coming At You (Vanguard)
- 1968 — A Man And His Blues (Vanguard)
- 1968 — This Is Buddy Guy! [Live] (Vanguard)
- 1968 — I Left My Blues in San Francisco (Chess)
- 1968 — You’re Tuff Enough (Blue Rock)
- 1968 — Sings At The Golden Bear (Blue Rock)
- 1969 — Hold That Plane! (Vanguard)
- 1970 — Buddy Guy, Junior Wells & Junior Mance: Buddy and the Juniors (Blue Thumb)
- 1971 — In the Beginning (1958-64) (Drive)
- 1971 — In My Younger Days (Red Lightning)
- 1972 — Buddy Guy & Junior Wells Play the Blues (Atlantic)
- 1974 — Drinkin' TNT 'n' Smokin' Dynamite (live) (Blind Pig)
- 1977 — Live in Montreux (Evidence)
- 1979 — Pleading the Blues (Evidence)
- 1979 — Got to Use Your Head (Blues Ball)
- 1980 — The Dollar Done Fell (JSP)
- 1980 — Ten Blue Fingers (JSP)
- 1980 — With Phil Guy: Buddy & Phil (JSP)
- 1981 — The Blues Giant (Isabel)
- 1981 — Stone Crazy! (Alligator)
- 1981 — DJ Play My Blues (JSP)
- 1981 — Breakin’ Out (JSP)
- 1982 — Phil Guy: Red Hot Blues (JSP)
- 1983 — Buddy Guy (Chess)
- 1983 — The Original Blues Brothers Live (Magnum)
- 1983 — Bad Luck Boy (JSP)
- 1983 — Phil Guy & Mojo Bufford: Tribute To Muddy Waters (Isabel)
- 1984 — It’s A Real Mutha Fucka! (JSP)
- 1987 — Chess Masters (Chess)
- 1987 — Complete DJ Play My Blues Session (JSP)
- 1988 — Live at the Checkerboard Lounge (JSP)
|
- 1989 — I Ain’t Got No Money (Flyright)
- 1989 — This is Buddy Guy Live (Vanguard)
- 1990 — I Was Walking Through the Woods (Chess)
- 1990 — A Man and the Blues (Vanguard)
- 1990 — Hold That Plane (Vanguard)
- 1990 — I Left My Blues in San Francisco (Mca)
- 1991 — Alone & Acoustic (Alligator)
- 1991 — Damn Right, I’ve Got the Blues (Silvertone)
- 1992 — My Time After Awhile (Vanguard)
- 1992 — Live in Montreux (Evidence)
- 1992 — The Very Best of Buddy Guy (Rhino/Wea)
- 1992 — Drinkin' TNT 'n' Smokin' Dynamite (Blind Pig)
- 1992 — Buddy and the Juniors (Mca)
- 1993 — Live At The Mystery Club (Quicksilver)
- 1993 — Feels Like Rain (Silvertone)
- 1993 — Junior Wells Featuring Buddy Guy — Pleading the Blues (Evidence)
- 1994 — Drinkin' TNT 'n' Smokin' Dynamite (Sequel)
- 1994 — Slippin' In (Silvertone)
- 1994 — Alone & Acoustic (Jive)
- 1995 — I Cry (Blues Masterworks)
- 1996 — Live: The Real Deal (Silvertone)
- 1997 — Try to Quit You Baby (Ronn)
- 1998 — As Good as It Gets (Vanguard)
- 1998 — Heavy Love (Silvertone)
- 1998 — Last Time Around — Live at Legends (з Джуніёрам Ўэлсам; Jive)
- 1999 — The Real Blues (Columbia River)
- 2000 — The Complete Vanguard Recordings (A Collection) (Vanguard)
- 2000 — Buddy’s Baddest — The Best of Buddy Guy (Jive/Silvertone)
- 2001 — Sweet Tea (Jive)
- 2001 — The Millennium Collection: The Best of Buddy Guy (Chess)
- 2002 — Blue on Blues (Fuel 2000)
- 2002 — Everything Gonna Be Alright (Black & Blue)
- 2003 — Blues Singer (Silvertone)
- 2003 — Chicago Blues Festival 1964 (Live) (Stardust)
- 2003 — Buddy Guy’s Discography (Jive)
- 2005 — Bring 'Em In (Jive)
- 2008 — Skin Deep
- 2009 — Shout! Factory
- 2010 — Living Proof (Silvertone)
- 2013 — Rhythm & Blues (RCA Records)
- 2015 — Born to Play Guitar (RCA Records)
|
