Антоні (Мельнікаў)

Мітрапаліт Антоні (1924, Масква, цяпер Расея — 1986, цяпер Санкт-Пецярбург, Расея) — дзяяч праваслаўнай царквы ў Беларусі і архірэй Расейскай праваслаўнай царквы.

Мітрапаліт Антоні
32-і ленінградзкі мітрапаліт
29 верасьня 1978 — 29 траўня 1986
Царква	Расейская праваслаўная
Абшчына	Ленінградзкая япархія
Папярэднік	Нікадзім (Ротаў)
Наступнік	Аляксій (Рыдыгер)
Менскі мітрапаліт
25 траўня 1965 — 29 верасьня 1978
Абшчына	Менская япархія
Папярэднік	Сергій (Пятроў)
Наступнік	Філарэт (Вахрамееў)
Белгарад-Днястроўскі япіскап
31 траўня 1964 — 25 траўня 1965
Абшчына	Белгарад-Днястроўскае вікарыяцтва
Папярэднік	Сергій (Пятроў)
Наступнік	Аляксій (Гроха)
Адукацыя	Маскоўская духоўная акадэмія (1950)
Прафэсія	багаслоў
Дзейнасьць	гісторык праваслаўнай царквы ў Беларусі
Сапраўднае імя	Анатоль Сяргеевіч Мельнікаў
Нарадзіўся	19 лютага 1924 Масква, Расейская СФСР, Савецкі Саюз
Памёр	29 траўня 1986 Ленінград, Расейская СФСР, Савецкі Саюз
Пахаваны	Мікольскія могілкі Аляксандра-Неўскай лаўры
Бацька	Сяргей Мельнікаў
Прыняцьце сьвятога сану	22 ліпеня 1950
Прыцяцьце манаства	ліпень 1950
Япіскапская хіратонія	31 траўня 1964
Узнагароды
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Доктар багаслоўя (1981). 32-і ленінградзкі мітрапаліт (1978—1986). Менскі і беларускі мітрапаліт і (архі-) япіскап (1965—1978). Архімандрыт Жыровіцкага Ўсьпенскага манастыра ў Слонімскім раёне і рэктар Менскай духоўнай сэмінарыі (1956—1963). Гісторык праваслаўнай царквы ў Беларусі 1917—1962 гадоў. Вывучаў гісторыю Жыровіцкага манастыра ў Слонімскім раёне Беларусі. Склаў збор старажытнага беларускага ткацтва.

Жыцьцяпіс

Анатоль Сяргеевіч Мельнікаў нарадзіўся ў сям'і выкладніка Маскоўскага геадэзічнага інстытуту (Расейская СФСР). Пасьля сканчэньня школы працаваў на збройным прадпрыемстве Масквы падчас Нямецка-савецкай вайны. У 1944 годзе паступіў у новаадчынены Маскоўскі багаслоўскі інстытут і стаў іпадыяканам патрыяршага месцаахоўніка Аляксія І. У 1950-м скончыў Маскоўскую духоўную акадэмію са ступеняй кандыдата багаслоўя за твор «Пастырская душаапека паводле сьвяціцеля Яна Залатавуста». У ліпені 1950 году пастрыгся ў манахі Тройца-Сергіевай лаўры (Загорск, Маскоўская вобласьць) пад імем Антоні ў гонар Антонія Рымляніна. 18 ліпеня 1950 году быў рукапакладзены ў ерадыяканы, а 22 ліпеня — у ераманахі маскоўскім патрыярхам Аляксіем І. Пасьля гэтага стаў выкладнікам, а затым інспэктарам Адэскай духоўнай сэмінарыі (Украінская ССР). У 1952-м быў прызначаны інспэктарам Саратаўскай духоўнай сэмінарыі і выканаўцам абавязкаў сакратара Саратаўскай епархіяльнай управы (РСФСР). У 1956 годзе быў узьведзены ў сан архімандрыта Жыровіцкага Ўсьпенскага манастыра ў Слонімскім раёне і быў прызначаны рэктарам Менскай духоўнай сэмінарыі. У 1959 годзе праз хрушчоўскія ганеньні на рэлігію урад Беларускай ССР пачаў зрываць набор у сэмінарыю, у выніку чаго тую зачынілі ў 1963 годзе праз адсутнасьць выхаванцаў. Адначасна зачынілі і Жыровіцкі манастыр.

Увосень 1963 году быў прызначаны рэктарам Адэскай духоўнай сэмінарыі і намесьнікам Усьпенскага манастыра Адэсы. 20 траўня 1964 году Сьвяты сынод Расейскай праваслаўнай царквы прызначыў яго белгарад-днястроўскім япіскапам у якасьці вікарыя Адэскай япархіі. 31 траўня 1964 году пасьвечаны ў япіскапы маскоўскім патрыярхам Аляксіем І, 4-ма мітрапалітамі — Піменам Круціцкім, Нікадзімам Ленінградзкім, Барысам Херсонскім і Няктарам Кішынёўскім, а таксама 2-ма архіяпіскапамі — Сергіем Менскім, Данілам і Анісіфорам. У лютым—траўні 1965 году часова кіраваў Адэскай япархіяй. 25 траўня 1965 году быў прызначаны менскім і беларускім япіскапам пры адначасным прызначэньні сьвятаархімандрытам Жыровіцкага Ўсьпенскага манастыра ў Слонімскім раёне Беларусі. 8 кастрычніка 1965 году быў ўзьведзены ў сан архіяпіскапа. У 1965-м пачаў штогадовыя замежныя паездкі ад імя Маскоўскага патрыярхату. 7 кастрычніка 1967 году быў прызначаны старшынёй рэдакцыйнай калегіі зборніка «Багаслоўскія працы». 8 верасьня 1975 году быў узьведзены ў сан мітрапаліта. Дасьледаваў гісторыю праваслаўнай царквы ў Беларусі 1917—1962 гадоў і Жыровіцкага манастыра. Склаў збор старажытнага беларускага ткацтва.

29 верасьня 1978 году быў прызначаны ленінградзкім мітрапалітам і стаў пастаянным сябрам Сьвятога сыноду РПЦ паводле пасады. 14 лістапада 1978 году ўзнагароджаны правам нашэньня 2-х наперсьнікаў. У ліпені 1979 году ўзначаліў толькі стваранае Ленінградзкае аддзяленьне Аддзелу вонкавых царкоўных зносінаў Маскоўскага патрыярхату. 24 чэрвеня 1981 году быў прызначаны сябрам пастаяннага Працоўнага прэзыдыюму і кіраўніком багаслоўскай працоўнай групы Камісіі Сьвятога сыноду па падрыхтоўцы і правядзеньні сьвяткаваньня 1000-годзьдзя хрышчэньня Русі. У 1981 годзе атрымаў ступеню доктара багаслоўя.