Антанін Янаўшак (па-чэску: Antonín Janoušek; 22 жніўня 1877 году, Німбурк, Чэхія, — 30 сакавіка 1941 году) — дзяяч чэхаславацкага і сусьветнага рабочага руху.

Антанін Янаўшак
па-чэску: Antonín Janoušek
Старшыня чэхаславацкай сэкцыі КП Вугоршчыны
1919 — 1919
Старшыня Рэвалюцыйнага ўрадавага савету Славацкай савецкай рэспублікі.
20 чэрвеня 1919 году — 7 ліпеня 1919 году
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся: 22 жніўня 1877
Німбурк, Чэхія
Памёр: 30 сакавіка 1941
Партыі: ВКП, КП Чэхаславаччыны
Дзеці: Jaroslav Janoušek[d]

Янаўшак працаваў машынным манцёрам. У 1895 годзе ён уступіў у Чэхаславянскую сацыял-дэмакратычную рабочую партыю. З 1906 году Янаўшак працаваў журналістам і быў рабочым-актывістам.

З 1918 году жыў у Будапэшце, актыўна ўдзельнічаючы ў мясцовым рэвалюцыйным працэсе. У 1919 годзе Яноўшак ўзначаліў чэхаславацкую сэкцыю пры ЦК Вугорскай камуністычнай партыі. З 20 чэрвеня па 7 ліпеня 1919 году — старшыня Рэвалюцыйнага ўрадавага савета Славацкай Савецкай Рэспублікі.

У жніўні 1919 году, пасьля падзеньня Савецкай улады ў Вугоршчыне і ўстанаўленьня правай дыктатуры Міклаша Хорты быў зьняволены ў турму, аднак у 1920 годзе перададзены чэхаславацкім уладам. У тым жа годзе прыняў удзел у прэзыдэнцкіх выбарах, якія праходзілі ў парлямэнце, дзе выставіў сваю кандыдатуру супраць Томаша Масарыка, але атрымаў толькі 2 дэпутацкія галасы.

У 1921 годзе спрабаваў нелегальна перабрацца ў Савецкі Саюз, але быў затрыманы і абвінавачаны ў дзяржаўнай здрадзе. У 1922 годзе зьехаў у СССР. Янаўшак стаў прадстаўніком Чувашскай аўтаномнай вобласьці ў Міжрабдапе, займаўся дапамогай галадаючым Чувашыі. Заснаваў дзіцячы дом імя У. І. Леніна ў Чэбаксарах. Імем Янаўшака названа вуліца ў гэтым горадзе[3]. Па некаторых дадзеных, стаў ахвярай сталінскіх рэпрэсій[4], па іншых — памёр натуральнай сьмерцю.