Андрэй Бэнэдыкт Клангевіч
Андрэй Бэнэдыкт Клангевіч[1] (па-польску: Andrzej Benedykt Kłangiewicz; 1 студзеня 1767 — 27 сьнежня 1841) — рымска-каталіцкі дзяяч. Адміністратар Віленскае дыяцэзіі (ад 1828), біскуп-суфраган берасьцейскі (1830—1840), біскуп віленскі (ад 14 сьнежня 1840). Доктар тэалёгіі (1815).
.jpg)
_(2).jpg)
Біяграфія
рэдагавацьУ 1789—1797 навучаўся ў Кроскім калегіюме, потым працягваў адукацыю ў Віленскім унівэрсытэце. Ад 1801 — у Віленскай духоўнай сэмінарыі. Сьвятар ад 1802.
У 1802—1808 займаў розныя пасады ў Віленскай кансысторыі. Ад 1808 у Віленскай духоўнай сэмінарыі сьвятар, у 1810—1816 рэгент. У гэты час Сэмінарыя супрацьстаяла палітыцы маскалізацыі, якую праводзілі ўлады Расейскай імпэрыі.
У 1815—1828 выкладаў у Віленскім унівэрсытэце. Некаторы час быў старшынём камітэту цэнзуры.
Будучы адміністратарам Віленскай дыяцэзіі клапаціўся пра дысцыпліну, апекваўся друкаваньнем кнігаў.
У часе вызвольнага паўстаньня (1830—1831) быў адміністратарам Віленскае дыяцэзіі. Па разьні насельніцтва Ашмянаў, учыненай расейскімі войскамі, напісаў да імпэратара ліст з пратэстам, за што яго выслалі на 14 месяцаў у глыб Расеі[2].
Вярнуўся ў Вільню ў 1832.
| Папярэднік Геранім Страйноўскі |
Біскупы віленскія 1840—1841 |
Наступнік Вацлаў Жылінскі |
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Ганчарук Ігар. Становішча і арганізацыйная структура рымска-каталіцкага касцёла на беларускіх землях у складзе Расейскай імперыі // «Гістарычны Альманах». Том 6, 2002.
- ^ Jacek Feduszka. Powstanie Listopadowe na Litwie i Żmudzi // Teka Kom. Hist. — OL PAN, 2004, №1. S. 14. [1] (пол.)