Ігнацій (Бранчанінаў)
Япіскап Ігна́цій (у сьвеце — Дзьмітры Аляксандравіч Бранчанінаў; 5 лютага 1807, сяло Пакроўскае, Гразавецкі павет, Валагодзкая губэрня — 30 красавіка 1867 Бабаеўскі манастыр, цяпер у Кастрамской вобласьці, Расея) — япіскап Расейскай праваслаўнай царквы. Багаслоў і прапаведнік вельмі кансэрватыўных поглядаў.
| Ігнацій (Бранчанінаў) | |
 | |
| Адукацыя | |
|---|---|
| Дзейнасьць | сьвятар, інжынэр |
| Нарадзіўся | 5 (17) лютага 1807[1]
|
| Памёр | 30 красавіка (12 траўня) 1867[1] (60 гадоў) |
| Пахаваны | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы | |
Услаўлены Расейскай праваслаўнай царквой у ліку сьвяціцеляў на Памесным Саборы РПЦ 1988 году. Памяць — 30 красавіка па юліянскім каляндары.
Біяграфія
рэдагавацьНарадзіўся 5 лютага 1807 году ў сяле Пакроўскім Гразавецкага павету Валагодзкай губэрні; належаў да старадаўняга дваранскага роду Бранчанынавых. Яшчэ ў дзяцінстве адчуў схільнасьць да глыбокай малітвы і адзіноты. У 1826, на патрабаваньне бацькі, Дзьмітры скончыў Ваенную інжынэрную вучэльню. Перад юнаком адчынялася блішчалая сьвецкая кар’ера, але ён падае прашэньне аб адстаўцы, жадаючы прыняць манаства. Прашэньне здаволенае не было, і Дзьмітры Аляксандравіч накіраваўся на службу ў Дынабурскую крэпасьць, дзе цяжка захварэў і неўзабаве быў вызвалены ад сьвецкіх прац.
Па выздараўленьні ён паступіў паслушнікам у Аляксандра-Сьвірскі манастыр. Затым перайшоў са сваім старцам, іераманахам Леанідам (Львом) у Опціну пустынь.
28 чэрвеня 1831 япіскапам Валагодзкім Стафанам быў пастрыжаны ў манаства зь імем Ігнацій у гонар сьвятога пакутніка Ігнація Баганосца; 4 ліпеня быў пасьвячоны ў ерадыякана, а 25 ліпеня — у ераманаха. Празь некаторы час быў вызначаны настаяцелем Пельшэмскага Лапотава манастыра.
28 студзеня 1833 году быў узьведзены ў сан ігумена. У тым жа годзе яму было даручана кіраваньне прыйшэлай у запусьценьне Троіца-Сергіевай пустэльлю пад Пецярбургам. Новаму, узьведзенаму ў сан архімандрыта настаяцелю атрымалася прывестці яе як у парадак духоўны, так і ў гаспадарчы. Тут быў створаны хор, парады якому даваў Міхаіл Глінка.
27 кастрычніка 1857 году ў пецярбурскім Казанскім саборы быў хіратанісаны ў япіскапа Каўкаскага і Чарнаморскага; 4 студзеня 1858 прыбыў у Стаўрапаль.
За нядоўгі чатырохгадовы тэрмін кіраваньня япархіяй Сьвяціцелю атрымалася наладзіць яе жыцьцё, але хвароба прымусіла яго прасіць аб звальненьні на супакой. У 1861 прашэньне было здаволенае і ён зьехаў у Мікола-Бабаеўскі манастыр Кастрамской япархіі, дзе вёў адасобленае малітоўнае жыцьцё, стварыў шматлікія вядомыя творы («Прынашэньне сучаснаму манаству», «Ацечнік» і інш.), працягваў перапіску з духоўнымі дзецьмі.
16 красавіка 1867, у першы дзень Вялікадню, ён адслужыў сваю апошнюю Літургію.
Сканаў 30 красавіка 1867 году.
Пасьля кананізацыі ягоныя моцы былі перанесеныя Толскі манастыр у Яраслаўскай вобласьці.
Меркаваньні пра сьвяціцеля
рэдагаваць
|
Япіскап Ігнацій. Для нас сёньня ён мае падвойнае значэньне: ён ня толькі сьвяты Айцец, які жыў у блізкія нам часы, але яго пошукі Ісьціны вельмі падобныя да пошукаў Ісьціны шчырых шукальнікаў Праўды нашых дзён, і ён, такім чынам, паказвае нам, як «асьвечаны сучасны чалавек» можа пазьбегнуць татальнага заняволеньня сучаснымі ідэямі і выявай думак і зноў увайсьці ў чыстую атмасфэру сьвятых Айцоў, гэта значыць праўдзіва праваслаўных, ідэяў і выявы мысьленьня. Асабліва вызначальна для нас чытаньне аповяду самога япіскапа Ігнція аб тым, як вайсковец інжынэр разарваў путы «сучаснага веданьня» і далучыўся да традыцыі сьвятых Айцоў, якую спазнаў, акрамя кніг, непасрэдна ад вучня вялебнага Паісія (Велічкоўскага) і перадаў далей, нашым сучасьнікам. | 
|
—Іераманах Серафім (Роўз) | ||
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (фр.): плятформа адкрытых зьвестак — 2011.
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Літаратурныя багаслоўскія творы сьвяціцеля БІБЛІЯТЭКА ПРАВАСЛАЎНАЯ БЯСЕДА
- mp3-калекцыя творы І. Бранчанінава у mp3
- Сьвяціцель Ігнацій Бранчанінаў Праваслаўны каляндар
- Ігнацій Стаўрапольскі, сьвяціцель На партале Рускае праваслаўе
- Ігнацій Бранчанінаў, сьв.