Ярмуць
Ярмуць (Армуць) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Ярмуць лац. Jarmuć | |
| Armuth | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Ahr + Muta |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Армуць |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Ярмуць» | |
Паходжаньне
рэдагавацьАрымут або Армут (Arimuth[1][2], Armuth) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова ар- (імёны ліцьвінаў Арвід, Арман, Ярмунд; германскія імёны Arvid, Arman, Aramund) паходзіць ад гоцкага ara 'арол'[4], а аснова -мод- (-мот-, -мут-) (імёны ліцьвінаў Мотар, Мутаўт, Эймут; германскія імёны Motar, Muotolt, Eimuot) — ад гоцкага moþs '(баявы) дух, лютасьць, адвага'[5].
У Польшчы ў 1571 годзе адзначалася прозьвішча Jarmut[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Iarmuthiewicz (1786—1788 гады)[7]; Армутевною (3 ліпеня 1855 году)[8].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Schonfeld M. Wörterbuch der altgermanischen personen-und völkernamen. — Heidelberg, 1911. S. 26.
- ^ Ao. Prof. Dr. Hermann Reichert, Lexikon der altgermanischen Namen
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 321.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 59.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 2: H—Mą. — Kraków, 2009. S. 111.
- ^ Mickienė I., Petrūnaitytė J. Vyrų įvardijimai Radviliškio Švč. Mergelės Marijos Gimimo bažnyčios 1786—1788 m. ir 1813—1814 m. krikšto metrikų knygose // Lituanistica. Nr. 3, 2019. P. 189.
- ^ S, Mosėdžio miestelio ir aplinkinių kaimų senųjų gyventojų romos katalikų bažnyčios santuokos metrikų nuorašai