Юньнань

правінцыя КНР

Юньнань (па-кітайску: 安徽省, піньінь:Ānhuī Shěng) — правінцыя на паўднёвым захадзе Кітаю, каля граніцы з Індыяй, М’янмай, Лаосам і Віетнамам. Сталіца і самы буйны горад — Куньмін. Паводле перапісу 2020 году ў Юньнань пражывала 47,209 млн чалавек[2].

Юньнань
Агульныя зьвесткі
Краіна
Статус правінцыя КНР[d]
Адміністрацыйны цэнтар Куньмін[d]
Кіраўнік Wang Yubo[d]
Насельніцтва
Плошча
  • 394 100 км²
Месцазнаходжаньне
Мэдыя-зьвесткі
Часавы пас UTC+8
Код ISO 3166-2 CN-YN
Афіцыйны сайт
   Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы

Геаграфія рэдагаваць

 
Тыпавы від Юньнані

Займае плошчу 394 тыс. км². Размешчана пераважна ў межах Юньнаньскага нагор’я. Клімат у асноўным субтрапічны мусонны, на поўдні — трапічны. Сярэдняя тэмпэратура студзеню ў далінах і катлавінах 8—16 °C, ліпеню 20—28 °C. Ападкаў у далінах і катлавінах 1000—2000 мм, у гарах да 3000 мм за год. Лясы (каля 20% тэрыторыі) да вышыні 1,5 тысяч м вечназялёныя, вышэй — шыракалістыя і хвойныя.

Эканоміка рэдагаваць

Аснова эканомікі — сельская гаспадарка і горназдабыўная прамысловасьць. Галоўныя збожжавыя культуры: рыс, кукуруза, пшаніца. Вырошчваюць рапс, арахіс, чай, бавоўнік, цукровы трысьнёг. Плянтацыі каўчуканосаў, кававага і хіннага дрэў. Гадуюць буйную рагатую жывёлу, сьвіней. Шаўкаводзтва. Лесанарыхтоўкі. Вядзецца здабыча волава, медных, сьвінцова-цынкавых, жалезных руд, каменнага вугалю, солі, мармуру і інш.

Чорная і каляровая (3/4 выплаўкі волава Кітая) мэталюргія, машынабудаваньне (горнае, аўтамабільнае, электроннае), хімічная, лясная, харчовая прамысловасьць. Саматужныя промыслы.

Адміністрацыйная адзінка рэдагаваць

Правінцыя дзеліцца на 8 гарадзкіх акругаў і 8 аўтаномных акругаў.

Славутасьці рэдагаваць

У Юньнані разьмешчана мноства папулярных турыстычных лякацый, у тым ліку Ліцзянскі стары горад, сажалка Чорнага Цмока і горы нэфрытавага Цмока (Ліцзян), будыйскі манастыр Гандэн Сумцэлінг і цясьніна Тыгра, які скача (Шангры-Ла), Тры пагады і горнае возера Эрхай (Далі), стары горад народу І (Чусюн), «Каменны лес» Шылін (Шылінь-Ійскі аўтаномны павет), гарачыя крыніцы (Тэнчун), будыйскі храм Юаньтун і горнае возера Дзяньчы (Куньмін).

Крыніцы рэдагаваць

Літаратура рэдагаваць

  • Юньнань // БЭ. — Мн.: 2004 Т. 18. Кн. 1. С. 211.

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць