Цільвін
Цільвін — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Цільвін лац. Cilvin | |
| Tilwine | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Tilo + Wino |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Цільвін» | |
Паходжаньне
рэдагавацьЦілівін або Цільвін (Tziliwin, Tiliwins[1], Tilwine[2], Tiluini[3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова ціл- (імёны ліцьвінаў Цілен, Цільмунт; германскія імёны Zillen, Zilimund) паходзіць ад гоцкага (ga)tils 'прыдатны, зручны, прыстойны'[5], а аснова -він- (імёны ліцьвінаў Бутвін, Монтвін, Радавін; германскія імёны Butwin, Mondawin, Radowin) — ад гоцкага wins 'сябар'[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: w dzierżawie gowdowskiey… we wsi Tylwinicze (24 жніўня 1528 году)[7]; Jan Cilwin (1790 год)[8].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 151.
- ^ Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 454.
- ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 190.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1395.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 233.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 1 (1380—1584). — Vilnius, 1998. P. 77.
- ^ Walkowiak J. Współczesne nazwiska Polaków o możliwej genezie litewskiej nieobecne w LPŽ, poświadczone w kartotece antroponimicznej LKI // Onomastica (Wrocław). T. 64, 2020. S. 215.