Хабараўскі край

	Хабараўскі край
	Хабаровский край
Герб	; Сьцяг
Агульныя зьвесткі
Краіна	Расея
Статус	край
Уваходзіць у	Далёкаўсходняя фэдэральная акруга; Далёкаўсходні эканамічны раён
Адміністрацыйны цэнтар	Хабараўск
Дата ўтварэньня	20 кастрычніка 1938
Губэрнатар	Вячаслаў Шпорт
Афіцыйныя мовы	расейская мова
Насельніцтва (2014);	1 339 912 (35-е месца)
Шчыльнасьць	1,7 чал./км²
Плошча	787 633 км² (4-е месца)
Месцазнаходжаньне Хабараўскага краю
Мэдыя-зьвесткі
Часавы пас	GMT +11
Код ISO 3166-2	RU-KHA
Код аўтам. нумароў	27
	Афіцыйны сайт
	Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы

Хаба́раўскі край (па-расейску: Хабаровский край) — край на ўсходзе Расеі. Адміністрацыйны цэнтар — места Хабараўск. Край уваходзіць у Дальнеўсходную фэдэральную акругу, мяжуе з Магаданскай і Амурскай вобласьцю, Якутыяй, Габрэйскай аўтаномнай воласьцю й Прыморскім краем. Акрамя таго край мае выхад да Японскага й Ахоцкага мораў, а ад вострава Сахалін аддзяляецца пралівамі Татарскім й Невельскім.

Геаграфія рэдагаваць

Акрамя асноўнай, кантынэнтальнай частцы, у склад краю ўваходзяць некалькі астравоў, сярод іх самымі буйнымі ёсьць Шантарскія астравы. Агульная працягласьць берагавой лініі складае каля 2500 км, у тым ліку астравы маюць працягласьць 3390 км.

Гісторыя рэдагаваць

У Сярэднявеччы тэрыторыя сучаснага Хабараўскага краю была населена ў асноўным народамі тунгуса-маньчжурскай моўнай групы, а таксама ніўхамі. У Кітаі яны былі вядомыя пад зборнай назвай «дзікія чжурчжэні»^[1].

Першыя расейскія земляпраходцы прыбылі ў гэтыя паўночныя тэрыторыі расейскага краю ў XVII стагодзьдзі. У 1639 годзе атрад казакоў на чале з Іванам Масквіціным выйшаў да берагоў Ахоцкага мора.

Насельніцтва рэдагаваць

У цэлым Хабараўскі край зьяўляецца адным з самых маланаселеных рэгіёнаў Расеі, што абумоўлена, па-першае, агульным эканамічным заняпадам постсавецкага часу, а па-другое — суровасьцю мясцовага клімату, параўнальнага з раёнамі скрайняй Поўначы.

Эканоміка рэдагаваць

Прамысловасьць рэдагаваць

Паводле аб’ёмаў вытворчасьці, назапашанаму вытворчаму, навукова-тэхнічнаму, кадраваму патэнцыялу вядучымі ў прамысловасьці краю зьяўляюцца^[2]:

вытворчасьць машынаў і абсталяваньня
хімічная прамысловасьць
вытворчасьць транспартных сродкаў
вытворчасьць электра- й электроннага абсталяваньня
мэталюргічная вытворчасьць
вытворчасьць гатовых мэталічных вырабаў

Крыніцы рэдагаваць

^ «Тырские стелы и храм „Юн Нин“ в свете китайско-чжурчжэньских отношений XIV—XV вв.» Этно-Журнал, 2008-11-14
^ Прамысловасьць, транспарт і сувязь. Афіцыйны партал Хабараўскага краю

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць

Хабараўскі край — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

[1] «Тырские стелы и храм „Юн Нин“ в свете китайско-чжурчжэньских отношений XIV—XV вв.» Этно-Журнал, 2008-11-14

[2] Прамысловасьць, транспарт і сувязь. Афіцыйны партал Хабараўскага краю

[1]

[2]