Уладзімер Красьнянскі

Уладзімер Гаўрылавіч Красьнянскі (21 ліпеня 1863, сяло Руціна Валдайскага павету Наўгародзкай губэрні — 4 траўня 1930) — беларускі гісторык і краязнавец.

Скончыў ў 1886 гістарычна-філялягічны факультэт Пецярбурскага ўнівэрсытэту, выкладаў у рэальнай вучэльні і ў Жаночым інстытуце Беластоку. Разам з інспэктарам гэтага інстытуту М. Авенарыюсам удзельнічаў у раскопках у маёнтку Эсьманы Магілёўскай губэрні. У 1896—1903 працаваў настаўнікам гісторыі і геаграфіі ў Менскай мужчынскай гімназіі, потым кіраваў канцылярыяй Віленскай навучальнай акругі, у 1906 атрымаў прызначэньне на пасаду дырэктара Амсьціслаўскай мужчынскай гімназіі. Захоплены старажытным, забытым тады павятовым местам зь яго асаблівым жыцьцём і багатым гістарычньші мінулым Уладзімер Красьнянскі зьвярнуўся да яго гісторыі і ўпершыню надрукаваў невялікую, але вельмі каштоўную манаграфію пра Амсьціслаў (1912). 3 1911 у Віцебску быў дырэктарам рэальнай вучэльні. Пасьля кастрычніцкіх падзеяў 1917 року вызвалены з гэтай пасады. Працаваў у шматлікіх установах, у 1927 выйшаў на пэнсію.

Свае працы дасьледнік рыхтаваў на падставе пратаколаў Менскага губэрнскага кіраваньня, архіву менскага губэрнатара і вялікай колькасьці друкаваных працаў. У 1912 ім быў напісаны артыкул пра гісторыю Менску на падставе справаў Барысаўскай падпрафэктуры, што зьберагаліся ў Віленскай публічнай бібліятэцы. Распрацаванае ім дэталёвае дасьледаваньне віцебскага гандлю 1605 року грунтуецца на асобым рэестры, які быў створаны праз 8 рокаў пасьля атрыманьня местам Магдэбурскага права.

Літаратура

• Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 2-я. — Мн.: БЕЛТА, 2002. — 714 с.: іл. ISBN 985-6302-46-3.