Торвальд (імя)
Торвальд, Таральд (Торальдзь, Таралд) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Торвальд лац. Torvald | |
| Thorvald | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Torro + Wald |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Таральд, Торальдзь, Таралд |
| Вытворныя формы | Тырольдзь |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Торвальд» | |
Паходжаньне
рэдагавацьТорвальд, Таральд або Торальд (Thorvald, Þorvaldr, Taruald[1], Taraldus[2], Thorald, Þóraldr, Torold[3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова -тор- (-тар-, -дар-) (імёны ліцьвінаў Тарут, Тарвід, Турвін; германскія імёны Tarut, Torvid, Thurwine) паходзіць ад гоцкага thaur > thoris 'волат, асілак'[5], а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральд, Левальд, Рамвольт; германскія імёны Gerald, Lewald, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Toroldzie (1744 год)[7]; Inwentarz wsiów Toroldz (24 верасьня 1784 году)[8]; Parafia komajska… Toroldzie… we wsi Toroldziach… woski Torołdzie zwanej (1784 год)[9]; Marianna Taraldówna (1799 год)[10]; Anna Tarałdowa (1800 год)[11].
Носьбіты
рэдагавацьГлядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 404.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 65.
- ^ Canzler F. Die deutschen vornamen und zunamen etymologisch abgeleitet und erklärt. — Hamburg, 1830. S. 89.
- ^ Peterson L. Nordiskt runnamnslexikon. — Uppsala, 2007. S. 236.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 76.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 35. — Вильна, 1910. С. 456—458.
- ^ Skibicki S. Dekanat kupiski diecezji wileńskiej w świetle opisów parafii z 1784 r. w świetle opisów plebanów. — Białystok, 2009. S. 58, 62, 64, 150.
- ^ Olita, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Onikszty, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego