Сёрэн Абю К’еркегор
(Перанакіравана з «Сёрэн Абю К'еркегор»)
Сёрэн Абю К’еркегор[1], таксама Кіркегор[1] (па-дацку: Søren Aabye Kierkegaard, 5 траўня 1813, Капэнгаген — 11 лістапада 1855, Капэнгаген) — дацкі філёзаф, пратэстанцкі тэоляг і пісьменьнік.
Сёрэн Абю К’еркегор | |
Søren Aabye Kierkegård | |
Імя пры нараджэньні | па-дацку: Søren Aabye Kierkegaard |
---|---|
Дата нараджэньня | 5 траўня 1813 |
Месца нараджэньня | Капэнгаген |
Дата сьмерці | 11 лістапада 1855 |
Месца сьмерці | Капэнгаген |
Школа/традыцыя | Кантынэнтальная філязофія, папярэднік экзыстэнцыялізму, постмадэрнізму, постструктуралізму, экзыстэнцыйнай псыхалёгіі і інш. |
Кірунак | экзыстэнцыялізм |
Значныя ідэі | Альбо-альбо[d], Fear and Trembling[d], The Concept of Anxiety[d], The Book on Adler[d], Christian Discourses[d], Works of Love[d], The Sickness Unto Death[d], On the Concept of Irony with Continual Reference to Socrates[d], Stages on Life's Way[d] і Concluding Unscientific Postscript to Philosophical Fragments[d] |
Аказалі ўплыў | Арыстотэль, Аўгустын, Іаган Георг Гаман[d], Готгальд Эфраім Лесінг[d], Мартын Лютэр, Фрыдрых Вільгельм Ёзэф фон Шэлінг, Георг Вільгельм Фрыдрых Гэгель, Jacob Peter Mynster[d], Хрысціян Вольф[d] і Імануіл Кант |
У супрацьвагу нямецкаму клясычнаму ідэалізму (а дакладней, разьвіцьцю, якое надаў яму Гэгель) настойваў на другаснасьці рацыянальнасьці і першаснасьці чыстага існаваньня (экзыстэнцыі), якое пасьля пэўнага дыялектычнага шляху разьвіцьця асобы павінна знайсьці свой сэнс у веры.
Ірацыяналістычнае разуменьне К'еркегорам ісьціны як высьвечваньня запаветных таямніцаў адзінкавага быцьця самога мысьлячага зьяўлялася адным з складнікаў, якія перадвызначылі зьяўленьне экзыстэнцыялізму[2].
Крыніцы
рэдагавацьГэта — накід артыкула пра біяграфію асобы. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |