Сябар

асоба, зь якой сябруе гэтая асоба

Ся́бар — добра знаёмы чалавек, зь якім падтрымліваюцца сяброўскія, даверлівыя стасункі; тава́рыш, пры́яцель.

Арыстотэль уяўляў сябра як alter ego.

Сяброўскія стасункі між юнакамі і дзяўчатамі нярэдка садзейнічаюць узьнікненьню каханьня.

Этымалёгія

рэдагаваць

Паходзіць ад літоўскага сябрь — таварыш, саўдзельнік. Упершыню згаданае ў Пскоўскай суднай грамаце(d), пазьней — у Перамышлеўскім жыцьці Ісуса Хрыста(d)[1] і Статуце Вялікага Княства Літоўскага 1529 року.

Прыказкі

рэдагаваць
  • Чалавек безь сяброў, што печ бяз дроў
  • Няма грошай — не бяда, як сяброў грамада
  • Лепш сто сяброў, чым сто рублёў

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Brückner 1927. С. 505.

Літаратура

рэдагаваць
  • Aleksander Brückner. siabr  (пол.) // Słownik etymologiczny języka polskiego. — Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza, 1927.