Сьцяпан Шчыпачоў

	Сьцяпан Шчыпачоў
	рас. Степан Петрович Щипачёв
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	7 студзеня 1899 (26 сьнежня 1898); в. Шчыпачы, Камышлоўскі павет, Пермская губэрня, Расейская імпэрыя
Памёр	1 студзеня 1980; Масква, СССР
Пахаваны	Кунцаўскія могілкі[d];
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт
Кірунак	сацыялістычны рэалізм
Жанр	вершы, аповесьці
Мова	расейская мова
Узнагароды	;
	Сьцяпан Шчыпачоў у Вікісховішчы

Сьцяпан Шчыпачоў (па-расейску: Степан Петрович Щипачёв; 7 студзеня 1899 (26 сьнежня 1898), в. Шчыпачы, Камышлоўскі павет, Пермская губэрня, Расейская імпэрыя — 1 студзеня 1980, Масква, СССР) — расейскі савецкі паэт, ляўрэат Сталінскіх прэміяў (1949, 1951).

Біяграфія

Нарадзіўся 7 студзеня 1899 (26 сьнежня 1898) году ў в. Шчыпачы Камышлоўскага павету Пермскай губэрні.

Літаратурнай дзейнасьцю займаўся з 1919 году. Апублікаваў звыш 20 зборнікаў сваіх твораў. Шмат вершаў апублікавана ў пэрыядычным друку. Пісаў вершы пра каханьне, пра прыроду, аднак найбольш вядомы грамадзянскай лірыкай.

Памёр 1 студзеня 1980 году. Пахаваны ў Маскве на Кунцаўскіх могілках.

Творы

Зборнікі вершаў

«Па курганах стагодзьдзяў», 1923
«Адна шостая», 1931
«Франтавыя вершы», 1942
«Радкі каханьня», 1945
«Слаўная праца», 1947
«Вершы», 1948
«Далонь», 1964
«Таварышам па жыцьці», 1972
«Сінь Расеі», 1976
«Ля гарызонту», 1982

Паэмы

«Хатка ў Шушанскім», 1944 (пра Ўладзімера Леніна)
«Паўлік Марозаў», 1950
«12 месяцаў вакол Сонца», 1969

Аповесьць

«Бярозавы сок», 1956

Вонкавыя спасылкі

Сьцяпан Шчыпачоў — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.