Імпэратары Сьвятой Рымскай імпэрыі

валадар Сьвятой Рымскай імпэрыі

Сьвяты Рымскі Імпэратар (па-нямецку: Römischer Kaiser ці Römisch-Deutscher Kaiser, лаціна: Romanorum Imperator), быў выбарным манархам, які гаспадарыў, часта намінальна, над дробнымі дзяржаўнымі ўтварэньнямі на абшарах Цэнтральнай Эўропы з 962 да 1806 году.

Герб Максыміліяна II з 1564 да 1576 гг. Імпэратары выкарыстоўвалі выяву двухгаловага арла ў якасьці сымбаля сваёй улады

Першым імпэратарам стаў Атон I Вялікі, які быў каранаваны Рымскім імпэратарам Папам Янам XII 2 лютага 962 году. У далейшым тытул быў зьменены на Нямецка-Рымскі імпэратар. Імпэратары былі каранаваныя Папам Рымскім па сваім абраньні Імпэрскімі Электарамі таксама вядомымі як Курфюрсты. З 16 стагодзьдзя, аднак, традыцыя была перарваная. Апошняя папская каранацыя ў Рыме адбылася ў 1530 годзе пры ўзьвядзеньні на пасад Карла V. З адрачэньнем Франца II ў 1806 годзе пад час Напалеонаўскіх войнаў Імпэрыя спыніла сваё існаваньне, а зь ёй і тытул Імпэратара.

Аттонская (Саксонская) дынастыя рэдагаваць

Сальская (Франкская) дынастыя рэдагаваць

Дынастыя Супленбургераў рэдагаваць

Дынастыя Штаўфэнаў (Гогэнштаўфэнаў) рэдагаваць

Дынастыя Вэльфаў рэдагаваць

Дынастыя Штаўфэнаў (Гогэнштаўфэнаў) рэдагаваць

Дынастыя Люксэмбургаў рэдагаваць

Дынастыя Віттэльсбахаў рэдагаваць

Дынастыя Люксэмбургаў рэдагаваць

Дынастыя Габсбургаў рэдагаваць

Дынастыя Віттэльсбахаў рэдагаваць

Дынастыя Габсбургаў-Лятарынгскіх рэдагаваць

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць

  Імпэратары Сьвятой Рымскай імпэрыісховішча мультымэдыйных матэрыялаў