Стансы

Ста́нсы (па-італьянску: stanza — пакой, памяшканьне) — невялікі лірычны верш-мэдытацыя, напісаны чатырохрадкоўямі, кожнае зь якіх мае сэнсавую і кампазыцыйна-сынтаксычную завершанасьць, адасобленасьць ад іншых. Стансы пісалі Байран («Стансы», «Стансы да Аўгусты»), А. Пушкін («Брожу ли я вдоль улиц шумных», «В надежде славы и добра») і некаторыя іншыя паэты XVIII—XIX стст. У беларускай паэзіі стансам можна лічыць верш М. Багдановіча «...Рушымся, брацця, хутчэй». Стансы сустракаюцца (праўда, вельмі рэдка) і ў некаторых сучасных беларускіх паэтаў (А. Звонака, С. Ліхадзіеўскага і інш.). У асобных эўрапейскіх літаратурах (ангельскай, італьянскай і інш.) стансамі называюць звычайныя строфы.

Літаратура

• Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. — 3-е выд., дапрац. і дапоўн. — Менск: Беларуская навука, 2004. — 576 с. — 2000 ас. — ISBN 985-08-0598-6
• Рагойша В. П. Тэорыя літаратуры ў тэрмінах. — Менск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — 384 с. — 1000 ас. — ISBN 985-11-0197-4