'''Э́дмунд Спэ́нсэр''' ({{Мова-анг|Edmund Spenser}}; {{к.}} 1552 — 13 студзеня 1599, [[Лёндан]]) — [[Ангельшчына|ангельскі]] паэт, сучасьнік [[Шэксьпір]]а.
Дакладная дата нараджэньня невядомая. Сын суконшчыка. Атрымаў адукацыю ў Кэмбрыджы. Некаторы час працаваў сакратаром у розных вяльможаў. У [[1579]]—[[1580]]1579—1580 Спэнсэр служыў у ангельскім войску і ва ўзнагароду ў [[1587]] г. атрымаў ірляндзкі маёнтак, які дазволіў яму заняцца літаратурнай дзейнасьцю. Вядомыя творы: «[[Каралева фей (паэма)|Каралева фей]]» ([[1596]], незавершаная алегорыя хрысьціянскіх дабрадзейнасьцяў), элегія «Дафнаіда» ([[1590]]), збор вершаў «Скаргі» ([[1591]]), паэмы «Праталяміён» ([[1596]]) і «Чатыры гімна» ([[1596]]). Стваральнік так званай спэнсэравае страфы, дзевяцірадкоўя, якім пазьней пісалі [[Байран]], [[Пэрсі Бішы Шэлі|Шэлі]] і [[Джон Кітс|Кітс]]. Ірляндзкае паўстаньне 1598 годагоду вымусіла яго пакінуць маёнтак і перабрацца ў Лёндан, дзе ён і памёр.
