|
Жыльлё ёсьць пэўнае памяшканьне, звычайна [[збудаваньне]] капітальнага тыпу альбо ягоная частка. Жыльлё павінна мець [[сьцяна (архітэктура)|сьцены]], перакрыцьці, [[падлога|падлогу]], [[столь]], [[дах]]. Да жыльля прад’яўляюцца пэўныя санітарныя й тэхнічныя нормы, у найбольш агульным выглядзе замацаваныя ў [[Жыльлёвы кодэкс Рэспублікі Беларусь|Жыльлёвым кодэксе]]. Іншыя разуменьні й паняткі жыльля маюць суб’ектыўны характар і не ахопліваюцца прававым рэгуляваньнем жыльлёвых адносінаў.
Жыльлём зьяўляецца не любое [[памяшканьне]], а менавіта тое, што прызначана для сталага альбо часовага пражываньня людзей. Асноўнае адрозненьнеадрозьненьне жыльля ад нежылых памяшканьняў складаецца ў розным іхным прызначэньні. Першыя прызначаны для сталага альбо часовага пражываньня грамадзянаў, другія для патрэбаў прамысловага характару, аб’ектаў [[інфраструктура|інфраструктуры]], адміністрацыйных ўстановаў і гэтак далей. Прызначэньне любога будынка й памяшканьняў у ім вызначаецца ў [[тэхнічны пашпарт|тэхнічным пашпарце]] будынка або збудаваньня, які вядзецца па дадзеных тэхнічнай [[інвэнтарызацыя|інвэнтарызацыі]]. У выпадку парушэньня санітарна-тэхнічнага стану й немагчымасьці ягонага аднаўленьня такое жыльлё падлягае зносу альбо пераводу ў нежыльлёвы фонд.
[[Будынак]] павінен быць дабудаваным, каб зьяўляцца жыльлём. Пра тое, што будаўніцтва зьяўляецца завершаным, у прыватнасьці, сьведчыць акт дзяржаўнай камісіі аб прыёмцы будынку ў эксплюатацыю. [[Памяшканьне]] павінна ва ўстаноўленым парадку быць аднесена да [[жыльлёвы фонд|жыльлёвага фонду]]. У жыльлёвы фонд не ўваходзяць нежылыя памяшканьні ў жылых дамах, прызначаныя для гандлёвых, бытавых й іншых патрэбаў непрамысловага характару.
== Беларусь ==
За савецкім часам непрыватызаваную кватэру дазвалялася толькі абмяняць. Ад жыльлёва-эксплёатацыйныхэксплюатацыйных службаў (ЖЭС) залежаў стан шматкватэрных дамоў. 16 красавіка 1992 г. [[Вярхоўны Савет Рэспублікі Беларусь]] зацьвердзіў Закон «Аб прыватызацыі жыльлёгавага фонду Рэспублікі Беларусь», паводле якога жыхары атрымалі права [[Уласнасьць|ўласнасьці]] на свае кватэры і адначасна сталі саўладальнікамі [[ліфт]]а, лесьвіцы, [[дах]]у, сьценаў і падвала. Паводле Жыльлёвага кодэкса Рэспублікі Беларусь 1999 году, на ўласьніках ляжала ўтрыманьне нерухомай уласнасьці, у тым ліку капітальны [[рамонт]] будынкаў. Пры наяўнасьці права ўласнасьці толькі на 1 жылое памяшканьне (кватэру, пакой) ў шматкватэрным доме ўласьнік вызваляўся ад падатку на нерухомасьць з такога жытла. Пры наяўнасьці больш як адной кватэры ўласьнік вызваляўся ад падатку на нерухомую маёмасьць з кватэры на яго выбар паводле пісьмовай заявы. Падатак на нерухомую маёмасьць у Менску складаў 0,2% ад ацэнкавай цаны паводле [[Бюро тэхнічнай інвэнтарызацыі]] (БТІ), якая была ніжэйшай за рынкавую цану. Па-за сталіцай падатак складаў 0,1% ад ацэнкавай цаны. Квартплата залежала ад ліку прапісаных у кватэры. Без завяшчаньня жытло пераходзіла ў спадчыну бліжэйшым [[Сваяцтва|сваякам]]. Суд мог выселіць наймальніка зь непрыватызаванага жытла, калі той не плаціў за яго ўтрыманьне звыш 6 месяцаў<ref name="в">{{Артыкул|аўтар=|загаловак=Выгоды і рызыкі ўласнай кватэры|спасылка=http://old.zviazda.by/ru/archive/article.php?id=96571|выданьне=[[Зьвязда]]|тып=газэта|год=28 красавіка 2012|нумар=[http://old.zviazda.by/ru/archive/?idate=2012-04-28 82 (27197)]|старонкі=[http://old.zviazda.by/a2ttachments/96561/zv_20120428_1.pdf 1], [http://old.zviazda.by/a2ttachments/96561/28kras-2.indd.pdf 2]|issn=1990-763x}}</ref>.
26 лістапада 2006 г. А.Лукашэнка падпісаў Дэкрэт № 18 «Аб дадатковых захадах дзяржаўнай абароны дзяцей у недабранадзейных сем’ях», паводле якога мясцовыя ўлады атрымалі паўнамоцтвы часова перасяляць у горшае жытло бацькоў, у якіх адабралі дзяцей. Вызваленае жытло мясцовыя ўлады ўпаўнаважваліся здаваць па найму ззь пералічэньнем атрыманых грошай на рахунак дзіцячага дома, каб пакрыць выдаткі на ўтрыманьне такіх дзяцей. На 1 студзеня 2011 году ў Беларусі налічвалася 3960,6 тыс. кватэраў (у сярэднім 2,4 жыхара на кватэру) агульнай плошчай 224,8 млн кв.м (у сярэднім 56,7 кв.м. на кватэру). Прыватызаванымі былі 476,5 тыс. кватэраў (12%). На 2012 г. у Беларусі ва ўласнай маёмасьці жыхароў знаходзілася звыш 85% жытла. Урад Беларусі працягваў ажыцьцяўляць перакрыжаванае субсідаваньне жыльлёвых паслуг<ref name="в"/>.
За [[2011]] г. у Беларусі пабудавалі 5,487 млн [[Квадратны мэтар|м²]] жытла, што на 17,2% (1,143 млн м²) менш, чым за [[2010]] год. У 2011 г. пабудавалі 68,3 тыс. кватэраў (-24% параўнальна з 2010 г.), у 2010 г. — 84,7 тыс. кватэраў. На вёсцы ў 2011 г. узьвялі 23,5% агульнай плошчы жытла (1,289 млн м²). Разьмеркаваньне будаўніцтва жытла між абласьцямі і [[сталіца]]й склалася наступным чынам: [[Берасьцейская вобласьць]] — 865,2 тыс м² (15,8%), [[Віцебская вобласьць]] — 689,7 тыс м² (8,9%), [[Гарадзенская вобласьць]] — 689,7 тыс м² (12,6%), [[Гомельская вобласьць]] — 829,8 тыс м² (15,1%), [[Магілёўская вобласьць]] — 500,6 тыс м² (9,1%), Менск — 1002,2 тыс м² (18,3%), [[Менская вобласьць]] — 1108,8 тыс м² (20,2%). Для людзей без жытла ва ўласнасьці ўзьвялі 3,498 млн м² (63,8% агульнай плошчы) жытла. У шматкватэрных дамах гарадоў для іх пабудавалі 2,649 млн м² жытла (85,3% аб'ёмуаб’ёму ў шматкватэрных гарадзкіх дамах)<ref>{{Артыкул|аўтар=Сяргей Куркач.|загаловак=Летась было пабудавана амаль 5,5 млн квадратных мэтраў жыльля|спасылка=http://old.zviazda.by/ru/archive/article.php?id=91964|выданьне=[[Зьвязда]]|тып=[[газэта]]|год=18 студзеня 2012|нумар=[http://old.zviazda.by/ru/archive/?idate=2012-01-18 10 (27125)]|старонкі=[http://old.zviazda.by/a2ttachments/91956/zv_20120118_1.pdf 1]|issn=1990-763x}}</ref>.
== Крыніцы ==
|
