Вісла: розьніца паміж вэрсіямі

'''Вісла''' ({{мова-pl|Wisła}}) — галоўная і найвялікшая [[рака]] [[Польшча|Польшчы]]. Таксама зьяўляецца найдаўжэйшай ракой басэйна [[Балтыйскае мора|Балтыйскага мора]]. Даўжыня Віслы складае 1047 км. Крыніцы ракі, [[Бяла Вісэлка]] ({{мова-pl|Biała Wisełka}}) і першапачатковая (галоўная) крыніца [[Чарна Вісэлка]] (''Czarna Wisełka''), бяруць пачатак на вышыні 1106 м над узроўнем мора, на заходнім адхоне Баранінай Гары ({{мова-pl|Barania Góra}}) у Сылескім Бэскідзе (''Beskid Śląski''; Заходнія [[Карпаты]]). Вісла ўпадае ў [[Гданьскі заліў]] ({{мова-pl|Zatoka Gdańska}}) у 15 км на ўсход ад [[Гданьск]]а. Плошча басэйну {{лік|194424}} км², зь якіх {{лік|168699}} км² плошча ў межах Польшчы. Астатнія часткі басэйну знаходзяцца ў межах Беларусі, Украіны і Славаччыны. Сама рака разьдзяляе Польшчу на дзьве часткі. Караблі ходзяць да [[Быдгашч]]у. У другой палове 20 стагодзьдзя ў сувязі з навукова-тэхнічнай рэвалюцыяй істотна пашырыўся партовы комплекс у эстуарыі Віслы<ref>{{Кніга|аўтар=Томашевич А. В., Антипова Е. А.|старонкі=10|загаловак=География мирового хозяйства : Курс лекций: В 3 ч. / Ч. 2-3, Макрогеографический анализ отраслей мирового хозяйства.|месца=Минск|год=2002|выдавецтва=БГУ|isbn=985-445-499-1}}</ref>. У Гданьску ўздоўж Мёртвай Віслы і партовага канала разьмешчаны ўнутраны порт<ref>{{Кніга|аўтар=Молокович А. Д., Апанасович В. В.|старонкі=223|загаловак=Мультимодальное транспортное сообщение в регионе «Балтийское море — Таможенный союз»: реализация потенциала|месца=Минск|год=2014|выдавецтва=Центр повышения квалификации руководящих работников и специалистов «БАМЭ-Экспедитор»|isbn=978-985-6813-26-2}}</ref>.

Верхняя тэраса Віслы адносіцца да цокальных тэрас<ref>{{Кніга|аўтар=Якушко О. Ф.|старонкі=36|загаловак=Основы геоморфологии|месца=Минск|год=1997|выдавецтва=БГУ|isbn=985-445-001-5}}</ref>. Субшыротныя адрэзкі Віслы і некаторых яе прытокаў заёмаюць прадаліны, утвараючы шырокія зандрава-алювіяльныя раўніны. у іх разьмешчаны гррадгорад [[Торунь]] і інш.

Упершыню назва «Вісла» згадваецца ў працы «Прыродазнаўства» старажытнарымскага гісторыка [[Плініюс Старэйшы|Плініюса Старэйшага]] ў [[77]] годзе. Ён выкарыстаў жаночы варыянт «Vistula» і мужчынскі варыянт назвы «Vistillus». Слова «Vistula» мае [[Індаэўрапейскія мовы|індаэўрапейскі]] корань «u̯eis», які абазначае «павольна цячы»<ref>{{кніга|аўтар=D.Q. Adams|загаловак=Encyclopedia of Indo-European Culture|месца=London|выдавецтва=Fitzroy-Dearborn|год=1997|старонкі=207}}</ref>.