Рунейка
Рунейка (Руніка), Ранейка — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Рунейка лац. Runiejka | |
| Runnecke | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Runo + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Руніка, Ранейка |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Рунейка» | |
Паходжаньне
рэдагавацьРуніка, пазьней Рунека (Runica, Runnecke) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -рун- (імя ліцьвінаў Балтрун; германскае імя Balderuna) паходзіць ад гоцкага rûna 'таямніца, пастанова'[2].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Dawid Ronejko (6 студзеня 1700 году)[3]; Parafia Pogirska… Runeykie, wioska… od wioski Runeykie[4], Parafia podbirżańska… Runikie zaścianek[5] (1784 год).
Носьбіты
рэдагавацьУ 1605—1606 гадох ўпамінаўся маёнтак Рунейкавічы ў Вількамірскім павеце[6].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 5, 1284.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 195.
- ^ Łapiński Ł., Wilczewski W. F. «Komput katolików» parafii żołudzkiej z 1700 roku // Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne. Nr. 115, 2021. S. 272.
- ^ Komosa Ł. A. Dekanat wiłkomierski w 1784 r. w świetle opisów parafii. — Białystok, 2013. S. 92, 96, 101.
- ^ Skibicki S. Dekanat kupiski diecezji wileńskiej w świetle opisów parafii z 1784 r. w świetle opisów plebanów. — Białystok, 2009. S. 86, 89.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 6. ― Вильна, 1908. С. 233, 259.