Рань
Рань — мужчынскае імя.
| Ран лац. Rań | |
| Rano | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Зьвязаныя імёны | Раніла, Ранвід |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Ран» | |
Паходжаньне
рэдагаваць- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Рана, пазьней Ран (Rano, Rahn) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -ран- паходзіць ад гоцкага *rana 'мыса дзіка' (у гонар галавы дзіка атрымаў назву клінаваты наканечнік)[2][a]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Раніла, Ранвід. Адзначаліся германскія імёны Ranila, Ranvid.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Rangut[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: людеи а чотыры земъли пустовъских у Ракишъскои волости… а Борекъшу Роневича (30 кастрычніка 1536 году)[5]; у волости двора нашого Волковыского… людеи, на имя Ареста Раневича (14 сьнежня 1537 году)[6].
Носьбіты
рэдагаваць- Ян Раневіч — шляхціч Наваградзкага ваяводзтва, які ўпамінаецца ў 1777 годзе[7]
На гістарычнай Ваўкавышчыне існуе вёска Ранявічы.
Заўвагі
рэдагаваць- ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае брак адэкватнага тлумачэньня іменнай асновы -ран- зь летувіскай мовы[3]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1245.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 189.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 23.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 204.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 19 (1535—1537). — Vilnius, 2009. P. 253.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 20 (1536—1539). — Vilnius, 2010. P. 121.
- ^ Яўген Анішчанка, Шляхта Новогрудского воеводства на сеймике 1777 г. Список, Архіў гісторыка Анішчанкі, 13 лютага 2016 г.