Пракурор

Пракурор (лац. procurare — «клапаціцца») — галоўны законны прадстаўнік абвінавачваньня ў краінах рамана-германскай прававой сям’і з сыстэмай сьледзтва або ў краінах ангельска-амэрыканскай прававой сям’і, якія прынялі спаборную сыстэму. Абвінавачваньне — бок, які адказвае за выклад довадаў супраць асобы, якая абвінавачваецца ў зьдзяйсьненьні правапарушэньня, у ходзе судовага разбору па крымінальнай справе. Функцыі пракурораў у розных краінах розныя й шмат у чым вызначаюцца ўмовамі, якія гістарычна склаліся.

БеларусьРэдагаваць

У 2001 годзе ў Беларусі на пратэст пракурораў скасавалі 2229 незаконных прававых актаў: 1050 аб адміністрацыйных правапарушэньнях, 490 аб працы, 31 аб жытле, 20 аб мясцовым самакіраваньні^[1].

ЛітаратураРэдагаваць

Raoul Muhm, Gian Carlo Caselli (Hrsg.). Die Rolle des Staatsanwaltes Erfahrungen in Europa — Il ruolo del Pubblico Ministero Esperienze in Europa — Le role du Magistrat du Parquet Expériences en Europe — The role of the Public Prosecutor Experiences in Europe. — Vecchiarelli Editore Manziana (Roma) 2005 ISBN 88-8247-156-X
Raoul Muhm. The role of the Public Prosecutor in Germany // The Irish Jurist | Volume XXXVIII | New Series 2003 , The Law Faculty, University College, Dublin

КрыніцыРэдагаваць

^ Уладзімер Канаплёў: «Адзін з галоўных накірункаў забесьпячэньня законнасьці — вывераная заканадаўчая палітыка» // Зьвязда : газэта. — 19 кастрычніка 2002. — № 248 (24627). — С. 1, 3. — ISSN 1990-763x.

Вонкавыя спасылкіРэдагаваць

Пракурор — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

[1] Уладзімер Канаплёў: «Адзін з галоўных накірункаў забесьпячэньня законнасьці — вывераная заканадаўчая палітыка» // Зьвязда : газэта. — 19 кастрычніка 2002. — № 248 (24627). — С. 1, 3. — ISSN 1990-763x.

[1]