Поль Рыкёр

Поль Рыкёр або Рыкэр (па-француску: Paul Ricoeur; 27 лютага 1913 — 20 траўня 2005) — францускі філёзаф, разам з Гайдэгерам і Гадамэрам прадстаўнік школы гермэнэўтыкі: тлумачэньне антычных філёзафаў.

Поль Рыкёр
франц. Paul Ricoeur
Дата нараджэньня	27 лютага 1913
Месца нараджэньня	Валенс, Дром, вобласьць Авэрнь-Рона-Альпы, Францыя
Дата сьмерці	20 траўня 2005 (92 гады)
Месца сьмерці	места Шатнэ-Малябры, дэпартамэнт О-дэ-Сэн, Францыя
Месца пахаваньня	Q83375988?
Месца вучобы	Універсітэт Рэна[d] Émile Zola school in Rennes[d] Факультэт мастацтваў Парыжу[d] Парыскі ўнівэрсытэт[d]
Занятак	філёзаф, прафэсар унівэрсытэту, тэоляг, перакладнік
Навуковая сфэра	філязофія і фэнамэналёгія[d]
Месца працы	Факультэт мастацтваў Парыжу[d] Страсбурскі ўнівэрсытэт[d] Protestant Faculty of Theology in Paris[d] Парыж-Нантэрскі ўнівэрсытэт[d] Каталіцкі ўнівэрсытэт Лювэну[d] Чыкагаўскі ўнівэрсытэт Dupuy-de-Lôme High School[d] Нацыянальная кансэрваторыя мастацтваў і рамёстваў[d]
Сябра ў	Асацыяцыя сучаснай мовы[d], Амэрыканская акадэмія мастацтваў і навук[d] і Нідэрляндзкая каралеўская акадэмія навук[d]
Школа/традыцыя	фэнамэналёгія, тлумачэньня антычных філёзафаў
Пэрыяд	філязофія XX стагодзьдзя
Кірунак	Заходняя філязофія
Асноўныя зацікаўленасьці	прадаўжальнік тлумачэньня антычных філёзафаў, багаслоў, удзельнік экумэнічнага руху
Вучні	Marguerite Léna[d]
Узнагароды	прэмія Бальцана[d] (1999) Karl Jaspers Prize[d] (1989) Oskar Pfister Award[d] (2000) Hegel Prize[d] (1985) Dr. Leopold Lucas Prize[d] (1989) Paul VI Prize[d] (2003) ганаровы доктар Каталіцкага ўнівэрсытэту Лювэну[d] Gordon J. Laing Award[d] (1985) ганаровы доктар Мадрыдзкага ўнівэрсытэту Камплютэнсэ[d] (1993) прэмія Кіёта ў галіне мастацтваў і філасофіі[d] (2000) ганаровы доктар Падуанскага ўнівэрсытэту[d] ганаровы доктар Унівэрсытэту Сант’яга-дэ-Кампастэлі[d] (1996) сябра Амэрыканскай акадэміі мастацтваў і навук[d] ганаровы доктар Атаўскага ўнівэрсытэту[d] ганаровы доктар Чыкагскага ўнівэрсытэту[d] Grand prix de philosophie[d] (1991) Q126325594? (2001)
Сайт	ricoeursociety.org (анг.)
Поль Рыкёр у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Маці Поля неўзабаве памерла пасьля таго, як нарадзіла яго. Бацька, выкладчык ангельскай мовы, загінуў на фронце ў пачатку Першай сусьветнай вайны (1915). Бацькі таты выхоўвалі сірату ў пратэстанцкім духу. Фармавалі яго галоўным чынам кнігі, у прыватнасьці камэнтары да Пасланьня да Рымлянаў Карла Барта й яго ж праца «Слова Бога й слова чалавечае».

У 1935 году Поль Рыкэр ажаніўся, пасьля ў яго было пяцёра дзяцей.

З 1935 Рыкэр выкладае філязофію ў ліцэі й актыўна, аж да пачатку Другой сусьветнай вайны, вывучае нямецкую мову.

У 1939 году Рыкэр добраахвотнікам адпраўляецца на фронт, але трапляе ў палон. У гэтым стане вымушанай пагрозы сьмерці ён на вопыце спазнае філязофію «пагранічнага стану»: стану паразы, адчаю, адзіноты. Але менавіта тут, воляю лёсу, яму прадставілася магчымасьць і асэнсаваць іх тэарэтычна. Рыкэр чытае ў арыгінале працы Карла Яспэрса, якія мелі на яго вялікі ўплыў. Іншыя інтэлектуалы-палонныя параілі яму таксама вывучыць працы Эдмунда Гусэрля. Яшчэ ня так разабраўшыся ў філязофіі, Рыкэр стаў перакладаць «Ідэі-i» Гусэрля. Зачараваны працамі Гусэрля й разуменьнем некаторых новых рэчаў, Рыкэр працягнуў гэтую працу ўжо пасьля вайны. Але пачалося ўсё менавіта з такіх незвычайных абставінах.

Працы Рыкёра высока цаніў яго даўні сябар Караль Вайтыла (будучы папа рымскі). У апошнія гады жыцьця Поль Рыкэр часта езьдзіў у экумэнічную суполку брата Ражэ Шуца ў вёску Тэзэ (дэпартамэнт Сона і Люара, Бургундыя-Франш-Камтэ), каб, па яго ўласных словах, перажыць тое, у што верыў ўсім сэрцам.

Глядзіце таксама

• Рэпрэзэнтацыя