Плюс

	Плюс
	+﬩
	Выява
	◄ № ¤ \| & + ± − — - ►
Іншыя назвы	Сымбаль сумы
Зьвесткі
Тып	друкарскі знак;
Назва ў Юнікодзе	+: plus sign; ﬩: hebrew letter alternative plus sign
Юнікод	+: U+002B; ﬩: U+FB29
HTML	+‎: &#43, + ﬩‎: &#64297, &#xfb29
UTF-16	+‎: 0x2B; ﬩‎: 0xFB29
URL-код	+: %2B; ﬩: %EF%AC%A9
	усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

Плюс (+) ці (﬩) — двайковы апэратар, які паказвае на складаньне, як у выпадку 2 + 8 = 10.

Сэнс сымбаля

⟨+⟩ таксама можа служыць унарным апэратарам, які пакідае свой апэранд нязьменным (+x азначае тое ж самае, што й x). Гэта абазначэньне можа выкарыстоўвацца, калі пажадана падкрэсьліць станоўчасьць колькасьці, асабліва ў адрозьненьне ад адмоўных лікаў (+5 супраць -5).

Знак «плюс» таксама можа паказваць на мноства іншых апэрацыяў, у залежнасьці ад разгляданай матэматычнай сыстэмы. Многія альгебраічныя структуры, такія як вэктарныя прасторы й матрычныя кольцы, маюць некаторую апэрацыю, якая называецца складаньнем або эквівалентная яму. Аднак прынята выкарыстоўваць ⟨+⟩ толькі для абазначэньня камунітатыўных апэрацыяў.^[1]

Гісторыя

Найраньнешай кнігай, у якой выкарыстоўваўся ⟨+⟩, лічыцца камэрцыйны трактат 1489 году Ёгана Відмана, дзе сымбаль ужываецца ў сэнсе прыкметы павелічэньня. У першай палове XVI стагодзьдзя сымбаль ўжо як абазначэньне складаньня сустракаецца ў кнігах Гэнрыха Граматэўса й яго вучня Крыстафа Рудольфа^[2]. Франсуа Віет (1540—1603), стваральнік сымбалічнай мовы альгебры, сыстэматычна для складаньня ўжываў ⟨+⟩, прытым паходжаньне гэтай натацыі ў Віета зьвязваецца з мальтыйскім крыжам^[3].

Знак

Альтэрнатыўны знак плюсу

Каб пазьбегнуць падабенства з хрысьціянскім крыжам у юдаізьме замест знака плюсу выкарыстоўваўся знак ⟨﬩⟩, які выглядае як плюс безь вертыкальнай рысы пад гарызантальнай. У прыватнасьці, у многіх Ізраільскіх школах, асабліва ў рэлігійных, знак складаньня пішуць менавіта так.^[4]

Крыніцы

^ Fraleigh, John B. A First Course in Abstract Algebra. — 4. — United States: Addison-Wesley, 1989. — P. 52. — ISBN 0-201-52821-5
^ Кэджоры, 1909, старонка 175, «They occur again in the arithmetic of Grammateus, a teacher at the University of Vienna. His pupil, Christoff Rudolff, the writer of the first text-book on algebra in the German language (printed in 1525), employs these symbols also»
^ Кэджоры, 1909, старонка 174, «Vieta employed the Maltese cross (+) as the short-hand symbol for addition»
^ Kaufmann Kohler Cross // Jewish Encyclopedia (нев.). — 1901–1906.

[Fraleigh-1] Fraleigh, John B. A First Course in Abstract Algebra. — 4. — United States: Addison-Wesley, 1989. — P. 52. — ISBN 0-201-52821-5

[2] Кэджоры, 1909, старонка 175, «They occur again in the arithmetic of Grammateus, a teacher at the University of Vienna. His pupil, Christoff Rudolff, the writer of the first text-book on algebra in the German language (printed in 1525), employs these symbols also»

[3] Кэджоры, 1909, старонка 174, «Vieta employed the Maltese cross (+) as the short-hand symbol for addition»

[4] Kaufmann Kohler Cross // Jewish Encyclopedia (нев.). — 1901–1906.

[1]

[2]

[3]

[4]