Кім Ір Сэн

паўночнакарэйскі палітык

Кім Ір Сэн (па-карэйску: 김일성, народжаны Кім Сон Чжу, (15 красавіка 1912, Мангёндэ — 8 ліпеня 1994) — заснавальнік паўночнакарэйскай дзяржавы і яе першы кіраўнік з 1948 да 1994 (кіраўнік дзяржавы з 1972). Распрацаваў карэйскую вэрсію марксізмучучхэ.

Кім Ір Сэн
28 сьнежня 1972 — 8 ліпеня 1994
9 верасьня 1948 — 8 ліпеня 1994
Наступнік Кім Чэн Ір
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся: 15 красавіка 1912(1912-04-15)[1][2][3][…]
Памёр: 8 ліпеня 1994(1994-07-08)[1][2][3][…] (82 гады)
Партыя:
Сужэнец: Кім Чэн Сук[d] і Кім Сон Э[d]
Дзеці: Кім Чэн Ір, Кім Ман Ір[d], Кім Гён Хі[d], Кім Пхён Ір[d], Kim Yong-il[d][5] і Kim Kyong-chin[d][6]
Бацька: Кім Хёнджык[d]
Маці: Кан Бансок[d]
Адукацыя:
Узнагароды:

Кім Ір Сэн займаў пасады Старшыні Кабінэта Міністраў КНДР з 1948 да 1972 і Прэзыдэнта КНДР з 1972 да сьмерці, хоць яго рэальная ўлада палягала ў пасадзе Генэральнага сакратара Працоўнай партыі Карэі. З 1953 г. маршал КНДР. Афіцыйны тытул, як пры жыцьці, так і пасьля скону: «Вялікі правадыр маршал таварыш Кім Ір Сэн». Пасьля сьмерці абвешчаны «вечным прэзыдэнтам» Паўночнай Карэі.

Крыніцы рэдагаваць