Калёна Перамогі ў вайне за незалежнасьць Эстоніі

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Калёна Перамогі.

Манумэнт
Калёна Перамогі ў вайне за незалежнасьць Vabadussõja võidusammas
Калёна Перамогі і Царква сьвятога Яна
Краіна	Эстонія
Места	Талін
Каардынаты	59°26′2.59″ пн. ш. 24°44′36.18″ у. д. / 59.4340528° пн. ш. 24.7433833° у. д. / 59.4340528; 24.7433833Каардынаты: 59°26′2.59″ пн. ш. 24°44′36.18″ у. д. / 59.4340528° пн. ш. 24.7433833° у. д. / 59.4340528; 24.7433833
Аўтар праекту	Райнэр Штэрнфэльд, Андры Ляйдрэ, Кадры Кіга, Анта Саві
Дата заснаваньня	23 чэрвеня 2009
Статус	ахоўваецца дзяржавай
Стан	дзейны
Сайт	Афіцыйны сайт
Калёна Перамогі ў вайне за незалежнасьць на мапе Эстоніі Калёна Перамогі ў вайне за незалежнасьць
Калёна Перамогі ў вайне за незалежнасьць на Вікісховішчы

Калё́на Перамо́гі ў вайне́ за незале́жнасьць (па-эстонску: Vabadussõja võidusammas) разьмешчаная на пляцы Свабоды ў Таліне (Эстонія). Адкрыцьцё мэмарыялу, прысьвечанага памяці палеглых у вайне за незалежнасьць, адбылося 23 чэрвеня 2009.

Апісаньне рэдагаваць

Помнік уяўляе сабой бэтонную калёну вышынёй 23,5 м, пакрытую 143 шклянымі плітамі са сьвятлодыёдным падсьвятленьнем.

Помнік выкананы ў форме Крыжа Свабоды II клясы I ступені. Гэта найвышэйшая ўзнагарода за асабістую адвагу за час існаваньня ў 1919—1925 роках аніводнага разу не была ўручаная ніводнай асобе.

Мінуўшчына рэдагаваць

Ідэя стварэньня манумэнту зьявілася яшчэ ў 1919, напрыканцы вайны. За пэрыяд 1918—1920 загінулі 3588 чалавек, 13 774 эстонцаў былі параненыя^[1].

У 1936 быў прыняты закон, што прадугледжваў усталяваньне нацыянальнага манумэнту, аднак падрыхтоўчыя працы былі перарваныя Другой сусьветнай вайной, за якой прыйшла савецкая акупацыя.

Па здабыцьці незалежнасьці ў 1991 року пытаньне пра ўсталяваньне помніка палеглым у вайне 1918—1920 паўстала ізноў. Увесну 2005 Рыйгікогу прыняў пастанову пра тое, што помнік будзе ўсталяваны на талінскім пляцы Свабоды. На конкурсе, у якім узялі ўдзел больш за 40 праектаў, перамагла праца «Лібэртас» Райнэра Штэрнфэльда, Андры Ляйдрэ, Кадры Кігі і Анта Саві.

Галерэя рэдагаваць

Усталяваньне калёны

Глядзіце таксама рэдагаваць

Крыніцы рэдагаваць

^ Facts about the War of Independence. The Estonian War Museum.

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць

Афіцыйная бачына (эст.)

[laidoner-1] Facts about the War of Independence. The Estonian War Museum.

[1]