Драгобыч

	Драгобыч
	укр. Дрогобич
Герб Драгобычу	Сьцяг Драгобычу
Першыя згадкі:	1238
Горад з:	канец XI стагодзьдзя
Магдэбурскае права:	сярэдзіна XV стагодзьдзя
Краіна:	Украіна
Вобласьць:	Львоўская
Плошча:	44,5 км²
Насельніцтва (2017)
колькасьць:	76 702 чал.
шчыльнасьць:	1723,64 чал./км²
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Тэлефонны код:	+380-324
Паштовы індэкс:	82100
КОАТУУ:	4610600000
Нумарны знак:	BC
Геаграфічныя каардынаты:	49°21′0″ пн. ш. 23°30′0″ у. д. / 49.35° пн. ш. 23.5° у. д.Каардынаты: 49°21′0″ пн. ш. 23°30′0″ у. д. / 49.35° пн. ш. 23.5° у. д.
	Драгобыч на мапе Ўкраіны Драгобыч
	Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
	http://www.drohobych.com

	Гэты артыкул патрабуе ўдакладненьня артаграфіі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, адрэдагаваўшы яго (дапамога).

Драго́быч (па-ўкраінску: Дрогобич, Drohobyč) — горад у Львоўскай вобласьці Ўкраіны, адміністрацыйны цэнтар Драгобыцкага раёну.

Насельніцтва рэдагаваць

У 1869 г. з 16 880 жыхароў гораду 47,7% былі габрэямі, 28,7% украінцамі, і 23,2% былі палякамі ці рымакаталікамі.
У 1939 г. насельніцтва складала 34 600, зь іх 39,9% — габрэі, 33,2% — палякі і 26,3% — украінцы.
У 1959 г. украінцы складалі 70% насельніцтва гораду, расейцы 22%, палякі 3%, і габрэі 2%.^[1], 42 тысячы жыхароў.
У 1959 г. — 56 тысячаў жыхароў.
У 2001 г. — 79 000 жыхароў.

Архітэктура рэдагаваць

Культавыя збудаваньні рэдагаваць

Драгобыч надзвычай багаты на гісторыка-архітэктурныя помнікі.

Царква сьв. Юра — помнік сакральнай архітэктуры нацыянальнага значэньня; цяпер музэй-аддзел краязнаўчага музэю «Драгобыччына». У інтэр’еры іканастас 1659 і росьпісу XVII стагодзьдзя. Пачаты працэс афармленьня дакумэнтаў на яе ўнясеньня ў сьпіс Сусьветнай спадчыны ЮНЭСКА.
Званіца царквы сьв. Юра — помнік архітэктуры нацыянальнага значэньня. Пабудавана ў 1670 годзе, перабудавана ў 1678—1711 гадах. Драўляная, квадратная ў пляне, чатырох’ярусны, з асьцярогай вакол першага яруса, чатырохграннай галерэяй вакол трэцяга і васьміграннай галерэяй вакол чацьвёртага яруса, завершана барочным купалам. У формах званіцы сумешчаныя рысы абаронных драўляных вежаў і культавай архітэктуры.
Царква Ўзвышэньня Сумленнага Крыжа — помнік архітэктуры нацыянальнага значэньня. Пабудавана 1613, драўляная, узор сакральнай архітэктуры ўкраінскага Адраджэньня;
Званіца царквы Ўзвышэньня Сумленнага Крыжа — помнік архітэктуры нацыянальнага значэньня. Зводная 1661. Драўляная, квадратная ў пляне.
Касьцёл св. Барталамея — помнік архітэктуры нацыянальнага значэньня. Збудаваньне ставіцца да канца XIV — пачатку XVI стагодзьдзяў. Гатычны касьцёл заснаваны, як фарпост фэадальнай Польшчы на землях Галіцка-Валынскага княства. Пабудаваны на месцы церама княскага ваяводы.
Званіца касьцёла сьв. Барталамея — помнік архітэктуры нацыянальнага значэньня. Узьвядзеньне датуецца канцом XIII — пачаткам XV стагодзьдзя. Такім чынам, гэта самае старое збудаваньне гораду. Першапачаткова служыла абароннай вежай замка рускага ваяводы, з пабудовай побач касьцёла св. Варфаламея — званіцай.
Харальная сынагога — будавалася ў 1842-65 гады ў габрэйскім прыгарадзе Драгобычы Лане; заразь нядзейная сынагога.
Манастыр сьвв. Пятра і Паўла — велічны манастыр, будаўніцтва якога датуецца 1825-28 гадамі (асьвячэньне — 1831 год); адна з самых раскошных культавых збудаваньняў гораду і краіны ў цэлым.
Царква сьв. Тройцы — помнік архітэктуры мясцовага значэньня. Царква каменная, датуецца XVII—XIX стагодзьдзямі. Цяпер гэта катэдральны сабор Найсьвяцейшай Тройцы УГКЦ.
Царква сьв. Параскевы .

Славутасці рэдагаваць

Гарадзкая ратуша — так званая новая ратуша, будаўніцтва якой ставіцца да 1920-х гадоў. Збудаваньне характэрная сваёй вежай, добра праглядаецца з усіх бакоў у цэнтры. Як і раней, тут зьмяшчаецца мясцовы орган самакіраваньня — Драгобыцкі гарадзкі савет.
Шпыхлір (Жытніца) — помнік архітэктуры нацыянальнага значэньня, пабудаваная ў стылі барока. Пабудаваны ў 1778 годзе. Гэта — цагляны будынак, накрытая гонтай, служыла раней збожжасховішча.
'Віла Б’янкі' — палац, які знаходзіцца на вуліцы Шаўчэнкі, 38. У ім разьмясьцілася Драгобыцкі мастацкая галерэя.

Помнікі рэдагаваць

У Драгобычы значная колькасьць помнікаў, якія ўшаноўваюць дзеячаў нацыянальнай гісторыі, навукі і культуры — Тарасу Шаўчэнку, Івану Франку, Васілю Стэфаніку, Юрыю Драгобычу, Сьцяпану Бандэру, Вячаслава Чарнаволу. Ёсьць помнік-бюст (верагодна, найстарэйшы ў горадзе — 1892) дзеячу польскай культуры Адаму Міцкевічу, а таксама папу рымскаму, паляку па паходжаньні Яну Паўлу II, што ўсталяваны ў 2007 годзе; рэлігійны кірунак мае і памятны знак у гонар 2000-годзьдзя Раства Хрыстова. У горадзе захоўваюць у выглядзе мэмарыялаў і памятных знакаў аб трагічных падзеях гісторыі XX стагодзьдзя — магіла ахвяр рэпрэсіяў, памятны знак у гонар воінаў, якія загінулі ў Аўганістане, пахаваньня савецкіх воінаў (мэмарыял Славы).