Віктар Галаўчынэр
Віктар Якаўлевіч Галаўчынер (28 чэрвеня 1905, Менск, Расейская імпэрыя — 15 ліпеня 1961, Вільня, ЗРСР) — беларускі рэжысэр, актор, драматург. Народны артыст БССР (1944) і Народны артыст Літоўскай ССР (1959)[1].
Віктар Галаўчынэр | |
| Дата нараджэньня | 28 чэрвеня 1905 |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 15 ліпеня 1961 (56 гадоў) |
| Месца сьмерці | |
| Месца вучобы | |
| Занятак | актор, рэжысэр, драматург |
| Месца працы | |
| Узнагароды |  |
- Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Галаўчынэр (неадназначнасьць).
Біяграфія рэдагаваць
Нарадзіўся ў сям’і настаўніка. У 1926 годзе скончыў Беларускую драматычную студыю пры Дзяржаўным інстытуце тэатральнага мастацтва ў Маскве[1]. Працаваў у Менску рэжысёрам і акцёрам Дзяржаўнага габрэйскага тэатру (1926—1938)[1], Беларускага рабочага тэатру імя ЦС ПСБ (1930—1932)[1]. У 1938—1939 гг. — выкладнік тэатральнага вучылішча ў Менску, у 1939—1942 гг. — рэжысёр БДТ-1[1], у 1942—1946 гг. — мастацкі кіраўнік Дзяржаўнага габрэйскага тэатра БССР, у 1946—1948 гг. — галоўны рэжысёр Дзяржаўнага расейскага тэатру БССР[1].
З 1949 г. — галоўны рэжысэр у тэатрах Іркуцка, Ташкента, Вільні[1].
З 1938 займаўся пэдагагічнай дзейнасьцю[1].
Творчасьць рэдагаваць
Як драматург і крытык рэдагаваць
У 1925 г. апублікаваў першы твор — п’есу «Гаўрош» паводле матываў рамана «Адвержаныя» В. Гюго. Аўтар п’ес «Велікадушнасьць» (пастаўлена ў 1935)[1], «Урок жыцьця» («Жыцьцё вучыць», пастаўлена ў 1942[1]), «Да вяршынь» (1946), «Прафэсар гісторыі» (1948). Выступаў і як тэатральны крытык.
Як рэжысёр рэдагаваць
Найбольш значныя пастаноўкі: «Выстрал» А. Безыменскага (1930) у тэатры імя ЦС ПСБ; «Дон Жуан» («Севільскі свавольнік») Цірса дэ Маліна (1937) у Беларускім Тэатры працоўнай моладзі; «Вальпонэ» Б. Джонсана (1934), «Фальшывая манета» М. Горкага (1937), «Вядзьмарка» А. Гальдфадэна (1941), «Шаблён:Нп3» Б. Шоў (1946) у Дзяржаўным габрэйскім тэатры БССР; «Дурная для іншых, разумная для сябе» (па-гішпанску: La dama boba) Лопэ дэ Вэга (1940) у БДТ-1; «Атэла» У. Шэкспіра (1947) у Дзяржаўным расейскім тэатры БССР; «Хто сьмяецца апошнім» К. Крапівы (1954) у Ташкенцкім расейскім тэатры.
Крыніцы рэдагаваць
Літаратура рэдагаваць
- Беларускія пісьменнікі: 1917—1990. — Мінск: Мастацкая літаратура, 1994. — ISBN 5-340-00709-X.
- Беларусь: энцыкл. даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш. — Мінск: БелЭн, 1995.— 799 с. ISBN 985-11-0026-9.
Вонкавыя спасылкі рэдагаваць
- Галаўчынер Віктар Якаўлевіч на бачыне анляйнавай энцыкляпэдыі «Беларусь у асобах і падзеях»
|
|
Дзеля паляпшэньня артыкулу неабходна:
|
|---|
