Відэр
Відэр (Відр, Вэдэр), Відар — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Відэр лац. Vider | |
| Wiedher | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wid + Heri |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Відар, Відр, Вэдэр |
| Зьвязаныя імёны | Ervid |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Відэр» | |
Паходжаньне
рэдагавацьВідэр, пазьней таксама Відар або Вэдэр (Wiedher[a], Wider, Víðarr[1][2], Weder) і Ервід (Ervid) — імёны германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -від- (імёны ліцьвінаў Відмунд, Мельвід, Торвід; германскія імёны Widmund, Melvid, Torvid) паходзіць ад гоцкага wida 'повязь, злучэньне, моцнасьць' або ад гоцкага і германскага widus 'дрэва', а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[4], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[5], германскага heru 'меч'[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Widrance (1744 год)[7]; Iustina Widrewiczowa (1760 год)[8]; Stanisław Weder, żona Anna, synowie Bartłomiej 9, Maciej 6, córki Katarzyna 9, Franciszka 15… Józef Weder, żona Anna, syn Antoni 2, córka Rozalia (1782—1784 гады)[9]; Ewa Widerówna (1799 год)[10].
Носьбіты
рэдагавацьВэдэры (Weder) — літоўскі шляхецкі род з Ашмянскага павету[11].
Відэры (Wider) — шляхецкі род Рэчы Паспалітай з Гданьску[12].
У 1511 годзе ўпамінаўся «дварэц Відараўскі», нададзены царкве (касьцёлу) Сьвятога Пятра ў Коўне[13].
На гістарычнай Аршаншчыне існуе вёска Відэршчына.
Глядзіце таксама
рэдагавацьЗаўвагі
рэдагаваць- ^ Паводле назвы мясцовасьці Wiedhereschirichun
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Peterson L. Lexikon över urnordiska personnamn. — Uppsala, 2004. S. 34.
- ^ Víðarr, Nordic Names
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 781, 1569.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. VII. 1743—1776 metų mirties metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 26.
- ^ Pabaisko dekanato vizitacija 1782—1784 m.: atlikta Vilniaus vyskupo Ignoto Jokūbo Masalskio parėdymu. — Vilnius, 2010. P. 67.
- ^ Bolniki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 363.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1938. S. 122.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 343.