Банкруцтва

няздольнасьць прадпрыемства плаціць пазыкадаўцам

Банкруцтва (італ. banca rotta — зламаная лаўка) — няздольнасьць прадпрыемства або прадпрымальніка плаціць пазыкадаўцам па сваіх даўгавых абавязках.

Віды: добраахвотнае — на просьбу самой юрыдычнай або фізычнай асобы; прымусовае — на патрабаваньне пазыкадаўцаў. Пасьля судовай пастановы банкрут спыняе гаспадарчую дзейнасьць, а яго маёмасьць прадаецца для выплаты даўгоў. Пры пагашэньні доўгу супрацоўнікамі прадпрыемства маёмасьць пераходзіць у іх ўласнасьць[1]. Судовы разбор мае на мэце: найбольшае магчымае задавальненьне патрабаваньня пазыкадаўца, ліквідаваньне неплатаздольнага суб’екта гаспадараньня і абвяшчэньне апошняга вольным ад доўгу. Прадугледжвае засьведчаньне няздольнасьці прадпрыемства аплаціць пададзеныя ў суд даўгавыя дакумэнты з наступным вызначэньнем парадку і чарговасьці задавальненьня патрабаваньняў пазыкадаўцаў[2].

Беларусь рэдагаваць

На жнівень 2013 году прадпрыемствы Беларусі, якія знаходзіліся ў працэдуры банкруцтва, мелі пратэрмінаваную крэдыторскую запазычнасьць у памеры больш як 18 трлн рублёў[3] ($2 млрд)[4].

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Банкруцтва // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 1996. — Т. 2. — С. 282. — 480 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0061-7
  2. ^ Банкруцтва // Юрыдычны энцыкляпэдычны слоўнік / гал.рэд. Сяргей Кузьмін. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 1992. — С. 78. — 636 с. — 25 000 ас. — ISBN 5-85700-087-4
  3. ^ «Патрэбна рэальная барацьба з найбольш цяжкімі формамі карупцыі і эканамічных злачынстваў» // Зьвязда : газэта. — 2 жніўня 2013. — № 142 (27507). — С. 1, 2. — ISSN 1990-763x.
  4. ^ Сярэднеўзважаны курс беларускага рубля ў адносінах да замежных валют на валютным рынку Рэспублікі Беларусь за 2013 год (8 971,06 рублёў за даляр) // Нацыянальны банк Рэспублікі Беларусь, 2014 г. Праверана 26 ліпеня 2018 г.

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць