Арарацкая раўніна

Арара́цкая далі́на, Арарацкая раўні́на (па-армянску: Արարատյան դաշտ, па-турэцку: Ağrı Ovası) — раўніна на Армянскім нагор’і, разьмешчаная ў каўкаскім рэгіёне. На ўсходзе абмежаваная возерам Сэван і Гегамскім хрыбтом; на поўначы — гарой Арагац, на поўдні — гарой Арарат. У цэнтры даліны разьмешчаная сталіца Армэніі — Ерэван.

Рака Аракс дзеліць раўніну на дзьве часткі: паўночную (большую), якая належыць Армэніі, і паўднёвую (меншую) — Турэччыне. Вышыня над узроўнем мора — 850—1000 мэтраў. Даўжыня 90 км. Клімат кантынэнтальны з умерана гарачым летам.

На раўніне разьвіта паліўнае земляробства. Палі арашаюцца водамі ракі Аракс і ягонымі левымі прытокамі — Сэўджурам, Касахам, Разданам і інш.

Колькасьць прасьвідраваных глыбінных сьвідравін (да 200—250 м) на Арарацкай раўніне ў 1980-я рокі, паводле прыблізных ацэнак, дасягнула 3000.

Паводле працягласьці сапраўднага сонечнага зьзяньня Арарацкая раўніна можа быць параўнаная з субтрапічнымі зонамі Сярэдняй Азіі. У цёплы пэрыяд працягласьць сапраўднага сонечнага зьзяньня ў рэспубліцы складае 82-87% ад гадавой^[1].

Панарама Арарацкай раўніны з Ахцку

Глядзіце таксама

Крыніцы

^ Национальная программа действий по борьбе с опустыниванием в Армении / рук. программы Вардеванян Ашот. — Ереван: 2002. — ISBN 99930-935-6-4

Літаратура

Тахтаджян А. Л., Фёдоров Ан. А. Флора Еревана: Определитель дикорастущих растений Араратской котловины / Академия наук СССР. Ботанический институт им. В. Л. Комарова. Академия наук Армянской ССР. Ботанический институт. — Изд. 2-е, перераб. и доп.. — Л.: Наука, Ленинградское отделение, 1972. — 394 с. — 2200 ас.
Українська радянська енциклопедія. В 12-ти томах / За ред. М. Бажана. — 2-ге вид. — К.: Гол. редакція УРЕ, 1974—1985.

[Opustynivanie-1] Национальная программа действий по борьбе с опустыниванием в Армении / рук. программы Вардеванян Ашот. — Ереван: 2002. — ISBN 99930-935-6-4

[1]