Антавіт
Антавіт — мужчынскае імя.
| Антавіт лац. Antavit | |
| Antvit | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Anto + Witt |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Антавіт» | |
Паходжаньне
рэдагавацьАндвіт або Антвіт (Anduit, Antvit[1], Antuitr[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова анд- (ант-, энд-) (імёны ліцьвінаў Эндзель, Янтаўт, Андрык; германскія імёны Endil, Antolt, Andricus) паходзіць ад гоцкага *andja 'востры канец, пік'[4], а аснова -віт- (імёны ліцьвінаў Віцень, Віталт, Вітарт; германскія імёны Wittenus, Witolt, Witard) — ад гоцкага wit 'веда, розум, закон'[5], старасаксонскага witan 'ведаць' або ад асновы -від-[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Antowitowicz (1802—1803 гады)[7].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Dieterich U. W. Runen-Sprach-Schatz, oder Wörterbuch über die ältesten Sprachdenkmale Skandinaviens, in Beziehung auf Abstammung und Begriffsbildung. — Stockholm & Leipzig, 1844. S. 242.
- ^ Sveriges medeltida personnamn. Hft. 1. — Uppsala, 1967. S. 96.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 105.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 52.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 291.
- ^ Stepukonienė I., Mickienė I. Asmenvardžiai XIX a. pradžios Seredžiaus bažnytinėse krikšto metrikų knygose (1802—1803 m.) // Lituanistica. Nr. 2, 2019. P. 109.