Алімпіякос Пірэй
«Алімпіякос» (па-грэцку: Ολυμπιακός) — грэцкі футбольны клюб з гораду Пірэю. Заснаваны ў 1925 годзе. 47-разовы чэмпіён Грэцыі, 28-разовы ўладальнік Кубка Грэцыі, а таксама пераможца Лігі канфэрэнцыяў (2024). «Алімпіякос» зьяўляецца самым пасьпяховым клюбам у гісторыі грэцкага футболу, а таксама ёсьць адной з чатырох камандаў, якія ніколі не выляталі зь першага дывізіёну. У эўрапейскіх спаборніцтвах клюб двойчы дасягаў фіналу, у Лізе чэмпіёнаў сэзону 1998—1999 гадоў і Кубка кубкаў сэзону 1992—1993 гадоў. «Алімпіякос» таксама зьяўляецца адным з чальцоў-заснавальнікаў Асацыяцыі эўрапейскіх клюбаў.
| Алімпіякос Пірэй | |
 | |
| Поўная назва | па-грэцку: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία |
|---|---|
| Заснаваны | 10 сакавіка 1925 |
| Горад | Пірэй, Грэцыя |
| Стадыён |
Караіскакіс Умяшчальнасьць: 32 115 |
| Прэзыдэнт | Эвангеляс Марынакіс[d] |
| Кіраўнік | Эвангеляс Марынакіс[d] |
| Галоўны трэнэр | |
| Чэмпіянат | Супэрліга |
| · 2023—2024 | 3 месца |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчыolympiacos.org (грэцк.) (анг.) (гішп.) (фр.) | |
Хатнія матчы клюб праводзіць на стадыёне «Караіскакіс» у Пірэі. «Алімпіякос» зьяўляецца самым папулярным грэцкім клюбам, маючы каля двух з паловай мільёнаў прыхільнікаў у Грэцыі. Клюб мае доўгую й даўнюю канкурэнцыю з клюбам «Панатынаікос», зь якімі яны аспрэчваюць дэрбі зьвечных ворагаў.
Гісторыя
рэдагаваць«Алімпіякос» быў заснаваны ў 1925 годзе ў Пірэі пяцьцю братамі Янісам, Дыносам, Ёргасам, Басылісам і Леанідасам Адрыянопулясамі. У 1930-х гадох клюб зьведаў посьпех, атрымаўшы некалькі перамогаў запар у чэмпіянаце Пірэю ў 1925, 1926, 1927 гадох[1]. У сэзоне 1930—1931 гадоў «Алімпіякос» упершыню ў сваёй гісторыі стаўся чэмпіёнам Грэцыі. Браты Андрыянопулясы ў гэты час пачалі займацца палітыкай. Пры іхным асабістым садзейнічаньні пачалося будаўніцтва стадыёну «Караіскакіс».
Пачатак новага дзесяцігодзьдзя суправаджаўся істотным павелічэньнем папулярнасьці грэцкага першынства ў краіне. У кастрычніку 1931 году Ёргас і Яніс Андрыянопулясы, легендарныя футбалісты і чальцы-заснавальнікі «Алімпіякоса», сышлі з актыўнага футболу. Аднак зьявіліся новыя героі, як то Яніс Вазас, Хрыстофарас Рагас, Тэолёгас Сымэонідыс, Міхаліс Анаматэрос, Сьпірас Дэпунтыс, Арыс Хрысафопуляс, Нікас Грыгаратас, Панагіс Карсыянас, а таксама знакавыя браты Яніс і Бангеліс Хэльміс. У пяці сэзонах клюба пяць разоў стаўся чэмпіёнам краіны ў сэзонах 1932—1933, 1933—1934, 1935—1936, 1936—1937, 1937—1938 гадоў і да 1940 году «Алімпіякос» ужо выйграў шэсьць чэмпіянатаў у адзінаццаці першых сэзонах чэмпіянату Грэцыі[2]. Асабліва Яніс Вазас, Хрыстофарас Рагас і Тэолёгас Сымэонідыс склалі грандыёзную тройку атакавалых гульцоў, на траіх яны забілі шмат галоў. Вазас 18 гадоў гуляў за «Алімпіякос» з 1931 па 1949 гады, здолеўшы забіць 450 галоў у 364 гульнях альбо 179 галоў у 156 афіцыйных гульнях. Дзякуючы такой выніковасьці Вазас зьяўляецца другім бамбардзірам клюбу за ўвесь час, чатыры разы становячыся лепшым бамбардзірам чэмпіянату ў 1933, 1936, 1937 і 1947 гадох.
Акрамя таго, клюбу здолеў аформіць чэмпіёнства ў сэзонах 1936—1937 і 1937—1938 гадоў. На розыгрышах Кубку Грэцыі каманда ня здолела атрымаць галоўны трафэй у першым чатырох розыгрышах, але мела некаторыя выдатныя перамогі. Гэтак у 1932 годзе «Алімпіякос» у гасьцёх ушчэнт разграміў свайго прынцыповага суперніка «Панатынаікос» зь лікам 1:6, што зьяўляецца самай вялікай перамогай «Алімпіякоса» ў гасьцёх у гісторыі гэтага дэрбі[2][3].
28 кастрычніка 1940 году фашыстоўская Італія ўварвалася ў Грэцыю, і некалькі гульцоў «Алімпіякоса» ўступілі ў грэцкае войска дзеля барацьбы супраць захопнікаў[2]. У студзені 1941 году Хрыстофарас Рагас атрымаў цяжкую траўму левае нагі і больш ня мог гуляць у футбол. Леанідас Андрыянапуляс моцна абмарозіўся на альбанскім фронце і амаль страціў жыцьцё, а Нікас Грыгаратас атрымаў траўму нагі падчас бітвы пры Клісуры. Акрамя таго, пасьля наступнай нямецкай акупацыі Грэцыі гульцы клюбу далучыліся да руху грэцкага супраціву і вялі жорсткую барацьбу супраць нацыстаў[2]. Гулец «Алімпіякоса» Нікас Гадас, легенда клюбу, быў капітанам Грэцкае народна-вызваленчае арміі і ваяваў супраць немцаў на многіх франтох. Яго расстралялі ў кашулі і шортах «Алімпіякоса», паводле яго апошняга жаданьня[4][5]. Міхаліс Анаматэрас таксама быў актыўным удзельнікам грэцкага супраціву і быў забіты ў 1944 годзе. «Алімпіякос» заплаціў вялікую цану падчас разбуральнай вайны, акупацыі краінамі Восі і наступнай грамадзянскай вайны ў Грэцыі, таму прагрэс клюба быў часова стрыманы[2].
Як толькі пачаліся чарговыя матчы, пірэйскі клюб вярнуўся на сваё дамінуючае месца ў грэцкім футболе. З 1946 па 1959 гады «Алімпіякос» 9 разоў з 11 стартаў станавіўся чэмпіёнам Грэцыі, пры гэтым у пэрыяд з 1954 па 1959 гады клюб шэсьць разоў запар станавіўся мацнейшым клюбам краіны паводле вынікаў сэзону. Гэта сталася неперасягальным дасягненьнем у гісторыі грэцкага футболу, і рэкорд трымаў ажно 44 гады, да таго часу, пакуль «Алімпіякос» ня здолеў выйграць 7 чэмпіянатаў запар з 1997 па 2003 гады[2].
Склад
рэдагаваць- Актуальны на 19 верасьня 2024 году
|
|
Крыніцы
рэдагаваць- ^ «Peiraias Regional Championship». RSSSF.com
- ^ а б в г д е «Olympiacos FC History». Olympiacos FC.
- ^ «ΠΑΟ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-6 ΤΟ 1932». Reds Against The Machine.
- ^ «The Nikos Godas stor». P.E.F.O Netherlands.
- ^ «Εκτελέστε με,με τη φανέλα του Ολυμπιακού»! Η συγκλονιστική ιστορία του Ν. Γόδα. ΒΙΝΤΕΟ. On Alert.