Каталіцкія фарныя могілкі (Горадня)
Каталіцкія фарныя могілкі — даўнія могілкі каталіцкай грамады Горадні.
Гісторыя
рэдагавацьУладкаваньне могілак «ex urbem» было часткай пляну гарадзкіх пераўтварэньняў, запачаткаваных у Рэчы Паспалітай яшчэ ў часы караля Станіслава Аўгуста Панятоўскага. Паводле рашэньня Камісіі паліцыі Абодвух Народаў Рэчы Паспалітай у 1791 годзе могілкі ва ўсіх буйных гарадзкіх асяродках краіны пераносіліся па-за горад. У выніку гэтага рашэньня ў 1792 годзе ля ўсходняга ўскрайку Горадні былі заснаваныя новыя фарныя каталіцкія могілкі.
У 1822 годзе на могілках пабудавана капліца па праекце архітэктара К. Багеміла. Асаблівую ўвагу заслугоўваюць надмагільныя помнікі працы Б. Шушкевіча, Г. Забароўскага і інш.
Зачынены ў сярэдзіне 1970-х гадоў.
У 1986 годзе паводле рашэньня Гарадзенскага аблвыканкаму старыя гарадзенскія каталіцкія могілкі атрымалі статус помніка абласнога значэньня.
Асобы, пахаваныя на могілках
рэдагаваць- Эліза Ажэшка (1841—1910) — польская і беларуская пісьменьніца, грамадзкая дзяячка, пэдагог
- Станіслаў Нагорскі (1826—1896) — гарадзенскі юрыст, муж Элізы Ажэшкі
- Джузэпэ Сака (1735—1798) — архітэктар ВКЛ, прадстаўнік стылю барока і клясыцызму
- Януш Будзаноўскі (1923—1939) — удзельнік абароны Горадні ў 1939 годзе
- Эдвард Лістоўскі (1861—1922) — мэр Горадні ў 1907—1922 годах
- айцы М. Фардон, Ф. Грынкевіч і М. Арановіч
- З. І. Касьцялкоўская
- Я. Каханоўскі
- генэрал Ф. Баркоўскі
- гродзенскія віцэ-губэрнатары Т. Янеўскі і К. Максімовіч
- барон З. Дангел
- урач А. Тальгейм
На могілках таксама пахаваны жаўнеры Польскай рэспублікі, якія загінулі падчас польска-савецкай вайны 1919—1920 гадоў.