Тэсла (адзінка вымярэньня)

Тэ́сла (пазначэньне: Тл, T) — адзінка вымярэньня магнітнай індукцыі ў сыстэме СІ.

Празь іншыя адзінкі вымярэньня СІ тэслы выяўляецца наступным чынам:

Тл = кг·с^-2·А^-1 = Вб / м² = В·с / м² = Н·А^-1·м^-1

Тл = 10 000 гаўс (адзінка СГС)

Тл = 1·10⁹ Гама (адзінка, ужывальная ў геафізыцы)

Адзінка названая ў гонар вынаходніка Ніколы Тэслы.

Характэрныя значэньні

У вонкавым космасе магнітная індукцыя складае ад 0,1 да 10 нанатэслы (ад 10⁻¹⁰ Tл да 10⁻⁸ Tл).
Магнітнае поле Зямлі значна вар'іруе ў часе і прасторы. На шыраце 50° магнітная індукцыя складае 2×10^-5 Tл, а на экватары (шырата 0°) 3.1×10⁻⁵ Tл.
У сонечных плямах — 10 Тл.
Магнітныя палі ў атамах — ад 1 да 10 кілятэсл (10³ — 10⁴ Тл)
На нэйтронных зорках — ад 1 да 100 мэгатэсл (10⁶ Tл — 10⁸ Tл).
На магнэтарах — ад 0,1 да 100 гігатэсл (10⁸ — 10¹¹ Tл).
Максымальная тэарэтычна магчымая магнітная індукцыя нэйтроннай зоркі, — 10¹³ Tл.

Дзесятковыя кратныя і дзельныя адзінкі ўтвораюць з дапамогай стандартных прыставак СІ.