Сіціла
Сіціла (Шытыла, Сяціла), Жыдзіла (Зыдэль, Жыдзель) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Сіціла лац. Siciła | |
| Sitil | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sito + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Жыдзіла, Шытыла, Сяціла, Зыдэль, Жыдзель |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Сіціла» | |
Паходжаньне
рэдагавацьСіціл, Сідзіла або Сідзела, пазьней Зыдэль (Sitil, Sidila[1], Sidela[2], Siedel[3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова сід- (сіт-, зыд-) (імёны ліцьвінаў Жыдавін, Сыдэр, Жытмунт; германскія імёны Sidewine, Sidierius, Sidimund) паходзіць ад гоцкага sidus 'звычай, нораў'[5][6].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Zydel (Zydyl, Sidel, Sidil)[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: у Жидилы куница (1340—1380 гады)[8]; подле земль Якубовое Зычиловое (5 студзеня 1566 году)[9]; наробокъ земенина господаръского повету Упитского пана Ивана Бака, двора его Линьковского в повете Упитскомъ лежачого, на име Михайло Венцъкевичъ Жыдель (4 верасьня 1586 году)[10]; Michayło Siećiło… Michaiło Sieciło (1595 год)[11]; Siemion Żydel… Illa Żydel (6 студзеня 1700 году)[12]; Zydele (1744 год)[13].
Носьбіты
рэдагаваць- Жыдзіла — жыхар Ноўгараду, які ўпамінаецца ў XIV стагодзьдзі[8]
- Мартын Сіціла — жыхар вёскі Задзераў (Горацкае графства), які ўпамінаецца ў 1742 годзе[14]
- Мацьвей Шытыла — шляхціч з ваколіцаў Расенаў, які меў у валоданьні зямлю на 1889 год[15]
Шытылы (Szytyło) — прыгонныя зь вёскі Крываносаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[16].
На 1892—1909 гады існаваў фальварак (урочышча) Шыталаўшчына (Шытэлеўшчына) у Менскім павеце Менскай губэрні[17][18].
На 1901 год існавала вёска Сідзелеўка на паўночным захадзе Гараднянскага павету Чарнігаўскай губэрні[19].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 15, 1973. S. 58 (304).
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 15, 1973. S. 59 (305).
- ^ Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 238.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1315.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 196.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 198.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 242.
- ^ а б Зализняк А. А. Древненовгородский диалект. 2-е изд. — М., 2004. С. 619.
- ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 44 (1559—1566 гг.). — Менск, 2001. С. 113.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 26. — Вильна, 1899. С. 408.
- ^ Klovas M., Meilus T. Vilniaus magistratui pavaldžių vakarinių priemiesčių ir palivarkų 1566 m. pagalvės ir 1596 m. nekilnojamojo turto laikytojų mokesčių mokėtojų sąrašai // Lietuvos istorijos metraštis. 2015/1. P. 187.
- ^ Łapiński Ł., Wilczewski W. F. «Komput katolików» parafii żołudzkiej z 1700 roku // Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne. Nr. 115, 2021. S. 276.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Яўген Анішчанка, Горки графство инвентарь 1742 г. в Оршанском повете, Архіў гісторыка Анішчанкі, 10 кастрычніка 2016 г.
- ^ Алфавитный список землевладельцев Ковенской губернии. — Ковна, 1889. С. 531.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 58.
- ^ Słownik geograficzny... T. XII. — Warszawa, 1892. S. 131.
- ^ Список населенных мест Минской губернии. — Минск, 1909. С. 218.
- ^ Список населенных мест Черниговской губернии, имеющих не менее 10 жителей, по данным за 1901 год. — Чернигов, 1902. С. 151.