Сьцяг Ўэйлзу

Сьцяг Ўэйлзу (па-валійску: Baner Cymru) ўяўляе сабой выяву чырвонага цмока (па-валійску: Y Ddraig Goch) на белым і зялёным фоне. Заканадаўствам прыняты ў 1959 годзе, хоць чырвоны цмок зьяўляўся сымбалям Валіі з спрадвечных часоў (па распаўсюджаным паданьні рымскіх). Паводле іншай вэрсіі, гэты малюнак узыходзіць да XV стагодзьдзя, паводле падданьня, чырвоны цмок быў намаляваны на гербе легендарнага караля Артура, чый бацька, Утр Пэндрагон, аднойчы ўбачыў у небе цмока, які прадказаў, што ён стане каралём. У Сярэднія стагодзьдзі (пры дынастыі Цюдораў) белы і зялёны колеры таксама асацыяваліся з Валіяй. Эмблема Валіі не прадстаўленая на нацыянальным сьцягу, паколькі Валія ўжо аб’ядналася на той момант, калі зьявіўся першы варыянт сьцягу.

Як і ў выпадку з многімі геральдычнымі зборамі, дакладнае адлюстраваньне дракона не стандартызавана, і існуе мноства малюнкаў. На саюзным сьцягу яго няма.

Чырвоны цмок Ўэйлза ўвасабляе бясстрашнасьць валійскай нацыі. Вортыґерн (вал. Gwrtheyrn) Кароль кельцкіх брытаў з Повіса перапынены падчас спробы пабудаваць форт у Дынас-Эмрысе. Мэрлін/Амброзі (вал. Myrddin) загадаў яму выкапаць двух драконаў пад замкам. Ён выяўляе чырвонага дракона, які прадстаўляе кельцкіх брытанцаў (цяпер валійцаў), і белага дракона, які прадстаўляе англасаксаў (цяпер ангельцы). Мэрлін/Амброзі прарочыць, што кельцкія брыты вернуць сабе востраў і адціснуць англасаксаў да мора.

У якасьці эмблемы чырвоны цмок Ўэйлза выкарыстоўваўся з часоў праўленьня Кадваладара, караля Ґвінэда прыкладна з 655 г. н.э. Чырвонага валійскага дракона часта апісваюць як «Чырвонага дракона з Кадваладра» па гэтай прычыне. Historia Brittonum была напісана прыкладна ў 828 годзе, і да гэтага моманту цмок ужо ня быў проста ваенным сымбалем, але асацыяваўся з прыбыўшым выратавальнікам з саксаў, і ўпершыню як сымбаль незалежнасьці. Гэта таксама першы раз, калі колер дракона пацьвярджаецца як чырвоны. Тым ня менш, у Y Gododdin цалкам можа быць больш старажытная атрыбуцыя чырвонага колеру дракона. Гісторыя пра Лудда Лефеліса ў Мабінагіёне вырашае пытаньне, цьвёрда ўстанаўліваючы, што чырвоны цмок кельцкіх брытаў супрацьстаяў беламу цмоку саксаў. Зялёны й белы колеры Цюдораў былі дададзены Гэнрыхам VII у бітве пры Босуорце ў 1485 годзе, пасьля чаго ён быў перанесены ў сабор Сьвятога Паўла й дададзены цмок як прыхільнік каралеўскага герба Цюдораў.

Некалькі гарадоў уключаюць дракона ў дызайн сваіх сьцягоў, у тым ліку Кардыф, сталіца Ўэйлза.

Сымболіка

Гісторыя брытанцаў была напісана прыкладна ў 828 годзе, і да гэтага моманту цмок ужо ня быў проста ваенным сымбалем, але асацыяваўся з прыбыўшым выратавальнікам з саксаў, і ўпершыню як сымбаль незалежнасьці. Гэта таксама першы раз, калі колер дракона пацьвярджаецца як чырвоны. Тым ня менш, у Y Gododdin цалкам можа быць больш старажытная атрыбуцыя чырвонага колеру дракона. Гісторыя пра Лудда Лефеліса ў Мабінагіёне вырашае пытаньне, цьвёрда ўстанаўліваючы, што чырвоны цмок кельцкіх брытаў супрацьстаяў беламу цмоку саксаў.

Ўэйлзкі цмок выкарыстоўваўся шматлікімі валійскімі кіраўнікамі як інструмэнт прапаганды; каб адлюстраваць іх сувязь зь легендай пра Артура, тытул, які даецца такім кіраўнікам, — Y Mab Darogan (прарочаны Сын). Валійскі тэрмін draig, «цмок» выкарыстоўваўся для абазначэньня валійскіх лідэраў, у тым ліку Оўэйна Ґвінэда, Лівеліна ап Грыфада (Лівеліна Апошні) і «цмока» Оўэйна Гліндура. Сіндэлв Брыдыд Маўр, прыдворны паэт Оўэйна Ґвінэда, называе яго ў адной элегіі, увасабляючы яго як «залатога дракона Сноўдоніі арлоў».

Гэнрых VII прызнаў чырвонага дракона пасьля яго дабраславеньня ў саборы сьвятога Паўла пасьля яго перамогі на Босуорт-Філд пад уладай «Анґельшчыны і Ўэйлза» ў 1485 годзе, Злучанае Каралеўства не прызнавала афіцыйны статус сьцяга да 1959 году, нягледзячы на цмок выкарыстоўваўся раманізаванымі кельта-брытанцамі прынамсі з моманту падзеньня Рымскай імпэрыі ў 6 стагодзьдзі нашай эры.