Ільдэфонс Бобіч: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленьне, замена катэгорыі
Радок 1:
[[ВыяваФайл:Bobicz.jpg|міні|Ксёндз Ільдэфонс Бобіч (зьлева) зь невядомым сьвятаром.]]
[[ВыяваФайл:Mahila Bobicza.JPG|міні|Магіла Ільдэфонса Бобіча каля Івейскага касьцёлу]]
'''Ільдэфонс Бобіч''' (''пс. Пётра Просты''); ([[10 студзеня]] [[1890]], в. [[Дзедзінцы]], [[Друя]] — [[28 красавіка]] [[1944]], [[Іўе]]) — каталіцкі сьвятар, пісьменьнік, прыхільнік беларускай мовы ў касьцёле. Вядомы ў літаратуры як Пётра Просты, адзін з пачынальнікаў беларускага руху ў пачатку [[20 стагодзьдзе|ХХ]] ст.
 
== Біяграфія ==
Навучаўся ў Ковенскай гімназыі, якую скончыў у [[1909]] годзе. Пад час навучаньня далучыўся да беларускага руху, пачаў пісаць на беларускай мове пад псэўданімам Пятро Просты. Першае апавяданьне «Сьлёзы» было надрукаванае [[25 студзеня]] [[1907]] года ў газеце «[[Наша ніва]]».
 
Радок 18 ⟶ 19:
Напісаў і прадставіў рэцэнзентам працу «''Нядзельныя Евангельлі й навукі''» ў трох тамах. Цэнзар ксёндз прафэсар А.Крайяліс даў сваю згоду на друкаваньне кнігі. Сакратар біскупскай курыі ксёндз І.Халецкі, перш чым даць цэнзарскі дазвол да подпісу біскупа, даслаў ліст у [[Варшава|Варшаву]] езуіту Шчапанскаму, у якога пытаўся, ці можна выдаваць гэтую кнігу. Адказ быў адмоўны, але ксёндз Крайяліс напісаў біскупу Матулевічу пра беспадстаўнасьць забароны, і ксёндз Бобіч атрымаў дазвол на выданьне сваёй працы.
 
У [[1923]] годзе ксяндза Бобіча прызначылі пробашчам у [[Германавічы]] на Дзісеншчыне (цяпер [[ШаркаўшчынскіШаркоўшчынскі раён]]). Тамака ён працягваў весьці набажэнствы на беларускай мове і стварыў моладзевы каталіцкі гурток.
 
У [[1930]] годзе — пробашч [[Петрапаўлаўскі касьцёл (Іўе)|Петрапаўлаўскага касьцёла]] ў Іўе. Адначасова пробашч і дзекан Вішнеўскага дэканату.
 
Супрацоўнічаў ззь беларускім часопісам «[[Крыніца (часопіс)|Крыніца]]». Пад час нямецкай акупацыі падрыхтаваў да друку беларускамоўныя зборнікі казаньняў «''Роднае слова ў касьцёле''» і «''Навучайце ўсе народы''», а таксама працу, прысьвечаную філязофіі малітвы, якія засталіся ў рукапісе. Ён плянаваў напісаць яшчэ чатыры тамы казаньняў, але не пасьпеў.
 
У [[1942]] годзе арыштаваны немцамі, Утрымліваўся нейкі час у вязьніцы.
Неўзабаве пасьля таго, як быў выпушчаны зь вязьніцы ў [[1944]] годзе, памёр. Пахаваны каля [[Петрапаўлаўскі касьцёл (Іўе)|Петрапаўлаўскага касьцёла]]. З таго часу Іўе ня мела пастаяннага сьвятара. Толькі ў [[1984]] годзе ім стаў ксёндз [[Леанід НясцюкНясьцюк]].
 
== Творчасьць ==
Радок 43 ⟶ 44:
 
== Літаратура ==
* [[АляксандрАляксандар Адамковіч]]. [http://media.catholic.by/nv/n8/art5.htm Святар і пісьменнік] // Часопіс [[Наша Вера]], № 2-[[1999]]
* [[Казімір Нехвядовіч]]. [http://pawet.net/book/hist/niechwiadowicz/bpadarozhaby.html Беларускія падарожжы.] — Познань: GAWIA, 2006. ISBN 978-83-920882-4-0
* {{Літаратура/Беларуская кніга пад нямецкім кантролем}}
Радок 56 ⟶ 57:
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 10 студзеня]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1890 годзе]]
[[Катэгорыя:КаталіцкіяБеларускія каталіцкія сьвятары зь Беларусі]]
[[Катэгорыя:Рэпрэсаваныя ў Трэцім Райху й яго акупаваных тэрыторыях]]
[[Катэгорыя:Памерлі 28 красавіка]]