Вікіпэдыя

Віталь Мікула: розьніца паміж вэрсіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
← Папярэдняя зьменаНаступная зьмена →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Gleb Leo (гутаркі | унёсак)
5462 праўкі
дНяма апісаньня зьменаў
д →‎top: артаграфія, пунктуацыя
Радок 6:
|мянушка =
|прыналежнасьць = [[Войска Польска]], [[БКА]]
|гады службы = [[1927]]—[[1945]]1927—1945
|званьне =
|род войскаў = артылерыя
Радок 16:
|у адстаўцы =
}}
'''Віталь Мікула''' ([[1913]], [[Нялепава]], [[Нясьвіскі павет]] -— [[1944]] ці [[1945]] [[Дахаў]]) –— беларускі вайсковы дзеяч. Паручнік [[Войска Польскае|Войска Польскага]], намесьнік камэнданта [[БКА]], афіцэр [[30 Дывізыя Грэнадзёраў SS|30 Дывізыі Грэнадзёраў SS]] у часы [[Другая Сусьветная вайна|II сусьвеьтнай вайны]].
 
Па сьлядох брата Юліяна пасьпяхова іспыты ў кадзецкі корпус Войска Польскага, аднак не патрапляе ў школу з-замалой вагі. Віталь піша ліст да прэзыдэнта Польшчы [[Ігнацы Масьціцкі|Масьціцкага]] з просьбай паспрыяць залічэньню ў кадэты. Масьціцкі ставіць рэзалюцыю “прыняць”. У кадэцкім корпусе хлопец патрапляе ў роту [[Францішак Кушаль|Франца Кушаля]].
 
У [[1939]] скончыў [[Грундзёнзкая артылерыйская школа|Грундзёнзкую артылерыйскую школу]]. З пачатка [[Другая сусьветная вайна|Другой сусьветнай вайны]] -— на фронце. Пасьля разгрому польскага войска здоляў вярнуцца дахпты.
 
У [[1942]] годзе на заклік Кушаля прыяджае ў [[Менск]] каб працаваць у Афіцэрскай школе. Хутка прызначаны насесьнікам камадзіра школы. Займаўся штабной і тэарытычнай працай. У [[1943]] падрыхтаваў і выдаў “Страявы вайсковы статут” для беларускага жаўнера.
 
Пасьля стварэньня [[Беларуская Краёвая Абарона|Беларускай Краёвай Абароны]] Кушаль прызначаны вайсковым Начальнікам. Сваім намесьнікам ён зноў абраў капітана Мікулу. [[Кастусь Акула]], сьведка падзеяў, у “Змагарных дарогах” так апісвае Мікулу: {{Цытата|...быў чалавекам дробнага складу, сярэдняга росту, сьветлавалосы, з шэрымі вачыма, і, здаецца, рабаціньнем на твары. Наплечныя пакладкі вайсковага мундзіра рабілі ягоныя плечы шмат шырэйшымі, чым былі ўзапраўду. Рухі меў упэўненыя, надта апанаваныя, глядзеў заўсёды ласкава й стараўся прамаўляць ці гаварыць проста, бязь лішніх крывуляў. Твар ягоны, звычайна лагодны, меў тую ўласьцівасьць, што адразу будзіў давер і пашану да гэтага чалавека}}.
 
Улетку [[1944]] [[БКА]] разам зь нямецкім войскам адступіла на Захад. Пасьля пераходу часткі жаўнераў БКА да саюзьнікаў, немцы ва [[Ўсходняя Прусыя|Ўсходняй Прусіі]], у [[Эльбінг]]у, пастаўнаўляюць рэарганізаваць аддзелы БКА (якія налічвалі каля 10 тыс. чалавек), у [[30-я дывізія СС|30-ю дывізію СС]], далучыўшы да дывізыідывізіі афіцэраў-[[Расейская вызвольная армія|РВА]]. Атрымалася, што жаўнеры былі збольшага беларусамі, афіцэры — расейцамі.
 
На адмысловай канфэрэнцыі расейцы прапанавалі назваць дывізыюдывізію “Расейская дывізія СС”. Супраць гэтага паўстаў Віталь Мікула, які замяшчаў на сходзе адсутнага Кушаля: «''Я супраць называньня дывізіі Расейскай і катэгарычна адмаўляюся падпарадкоўвацца расейскаму афіцэрству''».
 
Беларускія афіцэры, што прысутнічалі на сходзе, на якіх так спадзяваўся Мікула, не падтрымалі яго. Ён застаўся ў адзіноце. Немцы і расейцы вызьверыліся на тыя словы. Празь некалькі дзён яго арыштавалі і адправілі ў [[канцлягер Дахаў]], дзе ён і загінуў.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/wiki/Віталь_Мікула»