|
'''Пандэмія COVID-19''' — [[пандэмія]] каронавірусной заразы COVID-19, выкліканая [[Каронавірусы|каронавірусам]]
Пандэмія пачалася з выяўленьня ў канцы сьнежня 2019 году ў горадзе УханьЎхань правінцыі Хубэй Кітая першых выпадкаў пнэўманіі невядомага паходжаньня ў мясцовых жыхароў, зьвязаных ззь мясцовым рынкам жывёл і морапрадуктаў Хуанань. 31 сьнежня 2019 году ўлады Кітая праінфармавалі пра ўспышку невядомай пнэўманіі Сусьветную арганізацыю аховы здароўя (СААЗ). 22 студзеня горад Ухань быў зачынены на каранцін; з 24 студзеня -— прылеглыя да УханьЎхань гарадскіягарадзкія акругі. Вірус быў зафіксаваны ва ўсіх адміністрацыйных утварэньнях Кітая абласнога ўзроўню. 30 студзеня СААЗ прызнала выбух новага каронавіруса надзвычайнай сітуацыяйсытуацыяй у галіне грамадскагаграмадзкага аховы здароўя, якая мае міжнароднае значэньне. 11 лютага 2020 году захворваньне атрымала назву новага каронавіруснага захворваньня.
== Узбуджальнік ==
Кітайскія навукоўцы вылучылі ўзбуджальніка -— новы каронавірус і ўсталявалі генетычнуюгенэтычную сувязь паслядоўнасьціпасьлядоўнасьці яго геному. Вірус ня менш чым на 70% падобны па генетычнайгенэтычнай паслядоўнасьціпасьлядоўнасьці на які выклікае цяжкі востры рэсьпіраторны сіндромсындром (вядомы таксама як атыповая пнэўманія). Інкубацыйны перыядпэрыяд звычайна складае каля 5 дзён, але можа доўжыцца ад 2 да 14 дзён. Захворваньне становіцца заразным да зьяўленнязьяўленьня сімптомаўсымптомаў.
== Распаўсюджаньне ==
11 сакавіка 2020 году СААЗ абвясьціла, што ўспышка набыла характар пандэміі, а 13 сакавіка -— што яе цэнтрам стала Эўропа. 24 сакавіка ўлады Кітая зьнялі большасьць раней уведзеных абмежаваньняў сацыяльнага і эканамічнага характару, прызнаўшы, што распаўсюджваньне віруса ў гэтай краіне «у асноўным, блякаванае». Па дадзеных на 6 красавіка 2020, пацьверджана 1 330 931 выпадкаў заражэньня ў 204 краінах і тэрыторыях, 73 930 смяротныхсьмяротных зыходаў, сярэдняя смяротнасьцьсьмяротнасьць складае 5,405%. Рэгіёны, найбольш падвергліся пандэміі па колькасьці тых, хто захварэў, -— ЗША, Эўропа (Італія, Гішпанія, Нямеччына, Францыя, Вялікабрытанія), мацерыковы Кітай, Рэспубліка Карэя, Іран. Колькасьць выпадкаў заражэньня можа быць моцна заніжана -— у першую чаргу, за кошт тых, у каго хвароба
працякае ў лёгкай форме. Некаторыя краіны (напрыклад, Італія, Беларусь і Швайцарыя) праводзяць палітыку адмовы ад тэставаньня асобасобаў, якія маюць толькі нязначныя сімптомысымптомы захворваньня.
[[Катэгорыя:Пандэміі]]
|
